Formy kształcenia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Formy kształcenia – organizacyjna strona kształcenia, która w odróżnieniu od metod nauczania dotyczy sposobu pracy nauczycieli oraz uczniów. Formy kształcenia obejmują zewnętrzne warunki tegoż kształcenia[1].
Nadrzędnym celem każdego procesu nauczania, jak podaje Czesław Kupisiewicz, jest optymalny rozwój umysłowy, emocjonalny i wolicjonalny ucznia, czyli wszelkie świadome, planowe i systematyczne oddziaływania dydaktyczno-wychowawcze zapewniające mu wykształcenie ogólne lub zawodowe.