Franciszek Niewiadomski
polski działacz państwowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Franciszek Niewiadomski (ur. 27 września 1860 w Samborze, zm. 29 grudnia 1928 w Warszawie) – działacz państwowy, prawnik.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | |
Alma Mater |
Studiował prawo na Uniwersytecie we Lwowie, w 1884 obronił doktorat z prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował jako adwokat oraz urzędnik Galicyjskiej Prokuratorii Skarbu (od 1890). W grudniu 1911 został obdarzony tytułem rzeczywistego radcy stanu extra statum. Przed 1914 był wiceprezesem prokuratorii skarbu w Galicji.
Od listopada 1918 był polskim urzędnikiem we Lwowie, pełnił funkcję wiceprokuratora Skarbu we Lwowie. Od kwietnia 1919 związany z Najwyższą Izbą Kontroli (do 1921 pod nazwą Najwyższa Izba Kontroli Państwa), był szefem sekcji II oraz członkiem Kolegium izby, a od listopada 1921 dyrektorem Departamentu I. Od 1925 był (do końca życia) wiceprezesem NIK.
Zmarł 29 grudnia 1928 w Warszawie[1]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 59-3-1)[2].