Głowno (gmina w powiecie brzezińskim)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Głowno (do 1870 i od 1925 miasto Głowno) – dawna gmina o nieuregulowanym statusie istniejąca w latach 191?-1925 w woj. łódzkim. Siedzibą władz gminy była osada miejska Głowno.
Ten artykuł dotyczy dawnej gminy wiejskiej w pow. brzezińskim. Zobacz też: współczesna gmina wiejska w pow. zgierskim. |
gmina o nieuregulowanym statusie | |||
1919-1925[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Siedziba | |||
Populacja (1921) • liczba ludności |
| ||
Szczegółowy podział administracyjny (1921) | |||
| |||
brak współrzędnych |
Do 31 maja 1870[2] Głowno było miastem i stanowiło odrębną gminę miejską; po odebraniu Głownu praw miejskich i przekształceniu w osadę, miejscowość została włączona do gminy Bratoszewice (powiat brzeziński, gubernia piotrkowska)[3].
Podczas I wojny światowej władze zaborcze przywróciły Głownu samorząd miejski[4], lecz po przejściu pod zwierzchnictwo polskie miejscowość nie została zaliczona do miast[5]. Gmina stanowiła odtąd jednostkę o nieuregulowanym statusie[6][4], choć zaliczana była do gmin wiejskich; w 1921 roku liczyła 2422 mieszkańców i składała się z samego Głowna[7].
Jako gmina nie-miejska jednostka formalnie przestała funkcjonować 14 stycznia 1925 roku w związku z rozciągnięciem dekretu z dnia 4 lutego 1919 r. o samorządzie miejskim na Głowno i przedmieście Swoboda i zaliczeniem Głowna do miast (gmin miejskich)[8].
Obecna gmina Głowno jest nowym tworem (od 1973) o zupełnie innych granicach i obszarze.