Gazomia Stara (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gazomia Stara – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1968 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
4 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 lipca 1968 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Gazomia Stara siedzibą GRN w Gazomii Starej (Stara Gazomia) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie piotrkowskim w woj. łódzkim, na mocy uchwały nr 35/54 WRN w Łodzi z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Białkowice, Gazomia Stara, Gazomia Nowa i Psary ze zniesionej gminy Wolbórz w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 18 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
1 lipca 1968 gromadę zniesiono, a jej obszar włączono do gromad: Wolbórz (wieś Psary Lechawa, wieś Psary Witeskie oraz wieś Stare Psary) i Moszczenica (wieś Białkowice, wieś Stara Gazomia, wieś Nowa Gazomia oraz wieś Gazomka) w tymże powiecie[8].