Gejza Horák
słowacki językoznawca / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gejza Horák (ur. 25 lutego 1919 w Haliču[1], zm. 28 sierpnia 2003 w Bratysławie[2]) – słowacki językoznawca, pedagog i publicysta[3]; popularyzator języka słowackiego[2].
Data i miejsce urodzenia |
25 lutego 1919 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 sierpnia 2003 |
Zawód, zajęcie |
językoznawca |
Narodowość |
słowacka |
Studiował język słowacki i filozofię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie. W latach 1939–1948 pracował jako nauczyciel[1]. W okresie 1948–1984 był pracownikiem Instytutu Językoznawstwa im. Ľ. Štúra, w latach 1954–1957 wykładał język słowacki na uczelniach w Bratysławie i Pradze[2]. W 1950 r. otrzymał „mały doktorat” (PhDr.), a w 1958 r. uzyskał stopień kandydata nauk[4].
Początkowo poświęcił się badaniom w dziedzinie dialektologii, później problematyce słowackiego języka standardowego (struktury gramatycznej, ortoepii i stylistyki)[4]. Zajmował się także teorią i praktyką kultury językowej[4]. Do obszaru jego zainteresowań naukowych należały również zagadnienia z zakresu leksykologii i leksykografii[5].
Ogłosił około tysiąca artykułów popularyzatorskich i refleksji na temat współczesnej słowacczyzny literackiej i kultury języka[2]. Pisał także materiały pedagogiczne: podręczniki, zeszyty ćwiczeń itp.[2]