Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych (GISZ) – organ pracy Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, powołany dekretem Prezydenta RP Ignacego Mościckiego z dnia 6 sierpnia 1926 o sprawowaniu dowództwa nad siłami zbrojnymi w czasie pokoju i ustanowieniu Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych[1].
Flaga Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1926 |
Tradycje | |
Rodowód |
Generalny Inspektor Sił Zbrojnych |
Dowódcy | |
Pierwszy |
marsz. Józef Piłsudski |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja |
naczelna władza wojskowa |
Podległość |
Generalny Inspektor Sił Zbrojnych – generał przewidziany na Naczelnego Wodza[2] i zastępca przewodniczącego Komitetu Obrony Rzeczypospolitej[3]. Za pośrednictwem Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych i Ministra Spraw Wojskowych zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi w czasie pokoju sprawował Prezydent RP[4]. Inspektor nie był odpowiedzialny przed Sejmem i rządem (podlegał bezpośrednio prezydentowi)[5].
6 maja 1936 roku generał dywizji Edward Śmigły-Rydz zatwierdził wzór i regulamin Odznaki Pamiątkowej Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych. Odznaka była „symboliczną i drogą pamiątką pełnienia zaszczytnej służby w GISZ w okresie od 6 VIII 1926 r. do 12 V 1935 r. pod rozkazami Józefa Piłsudskiego Pierwszego Marszałka Polski, jako Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych”[6].
Pomimo rozwiązania w 1947 roku Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, stanowisko Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych zostało zachowane przez polski rząd na uchodźstwie do 1980 roku.