George Rowland Hill
angielski działacz i sędzia rugby union / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
George Rowland Hill (ur. 21 stycznia 1855, zm. 25 kwietnia 1928) – angielski działacz i sędzia rugby union.
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Rodzaj działalności |
działacz i sędzia rugby union |
Sekretarz | |
Przynależność | |
Okres urzędowania |
od 1881 |
Prezes Rugby Football Union | |
Przynależność | |
Okres urzędowania |
od 1904 |
Jego rodzice pochodzili z północnej części Irlandii[1]. W latach 1865–1870 uczęszczał do Christ's Hospital School[2].
Przez czterdzieści dziewięć lat (1879–1928) zasiadał w Rugby Football Union Committee[3][4]. Od 1881 roku pełnił dodatkowo funkcję honorowego sekretarza RFU[5], z której zrezygnował w roku 1904, gdy przekształcono ją w pełnopłatny etat[3]. W latach 1904–1907 był natomiast jego prezesem[6][4], był też przedstawicielem związku w International Rugby Football Board[4].
Był gorącym orędownikiem amatorstwa w sporcie, m.in. jego nieprzejednana postawa w sprawie rekompensaty za utracone dochody z pracy w sobotę doprowadziła do rozłamu w rugby, które w 1895 roku podzieliło się na dwie odmiany – amatorskie rugby union i profesjonalne rugby league[5][7][8][9]. Miał również wpływ na tworzenie przepisów gry[10][11].
Sędziował w ośmiu z pierwszych dziesięciu edycji Home Nations Championship oraz inne spotkania, jak mecze 1888 New Zealand Natives[12] czy siedmiokrotnie Varsity Match[13].
Był jednym z założycieli Reading RFC[14], prezesował natomiast Old Blues RFC[2] i Civil Service FC[15]. Znajdował się w komitecie organizacyjnym LIO 1908[16]. Przez wiele lat udzielał się również w lokalnych stowarzyszeniach w Greenwich[17]. W lipcu 1926 roku otrzymał tytuł szlachecki za zasługi polityczne i społeczne[17].
Zmarł w 1928 roku, a w uroczystościach pogrzebowych w Greenwich Parish Church uczestniczyło ponad pięćset osób[18]. Rok później na jego cześć nazwano jedno z wejść na Twickenham Stadium, uroczystość uświetniając specjalnym meczem, w którym zmierzyły się zespoły angielsko-walijski i szkocko-irlandzki[19][20][21].