George van Rossem
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
George van Rossem (ur. 30 maja 1882 w Hadze, zm. 14 stycznia 1955 w Wassenaar) – holenderski oficer i szermierz, czterokrotny medalista olimpijski.
Data i miejsce urodzenia |
30 maja 1882 | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 stycznia 1955 | |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
|
Był zawodowym wojskowym. Do Koninklijke Landmacht wstąpił w 1904, kiedy ukończył Koninklijke Militaire Academie[1]. Brał udział w I wojnie światowej i II wojnie światowej osiągając stopień majora[2]. Odznaczony Orderem Oranje-Nassau, Orderem Lwa Niderlandzkiego (1928)[3]. Ponadto odznaczony Legią Honorową (1922), Orderem Danebroga (1927), Orderem Korony Włoch (1929), Orderem Miecza (1929), Orderem Zasługi Wojskowej (1929), Orderem Chrystusa (1929), Orderem Świętego Olafa (1930), Orderem Węgierskim Zasługi (1930) i Odznaką Honorową Olimpijską (1936)[4].
Na olimpiadzie w Atenach w 1906 zdobył srebro w turnieju indywidualnym szablistów - 3 uderzenia, w którym wyprzedził go tylko Niemiec Gustav Casmir[5]. Na tej samej imprezie razem z Mauritsem van Löben Selsem, Jamesem van Carnbée i Johannesem Ostenem zdobył brązowy medal w szpadzie drużynowej[6]. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie dwa lata później był piąty w szabli drużynowej[7], a indywidualnie odpadł w drugiej rundzie[8]. W szpadzie był dziewiąty dziewiąty w turnieju drużynowym[9], a indywidualnie odpadł w pierwszej rundzie[10]. Na rozgrywanych w 1912 roku igrzyskach olimpijskich w Sztokholmie zdobył dwa medale. Wspólnie z Jetze Doormanem, Adrianusem de Jongiem, Leonardusem Nardusem i Willemem van Blijenburghem zdobył brąz w szpadzie drużynowej[11]. Parę dni później Holendrzy w składzie: Jetze Doorman, Dirk Scalongne, Adrianus de Jong, Willem van Blijenburgh, Hendrik de Iongh i George van Rossem zajęli też trzecie w szabli drużynowej[12]. Startował także w szpadzie indywidualnej, jednak odpadł w pierwszej rundzie[13]. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Antwerpii w 1920 roku, gdzie był siódmy w szpadzie drużynowej[14].
Nie zdobył medalu mistrzostw świata.
Po zakończeniu kariery pełnił funkcję prezydenta Międzynarodowej Federacji Szermierczej w latach 1925-1928[15], funkcję sekretarza generalnego Letnich Igrzysk Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku i sekretarza skarbu Holenderskiego Komitetu Olimpijskiego w latach 1930-1946[16].