Getto radomskie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Getto radomskie – dwie zamknięte dzielnice żydowskie w Radomiu, powołane przez niemieckiego okupanta podczas II wojny światowej w celu koncentracji, eksploatacji i eksterminacji żydowskich mieszkańców miasta. Jedno z największych, obok kieleckiego i częstochowskiego, gett w dystrykcie radomskim. W różnym rozmiarze i charakterze funkcjonowało od wiosny 1941 do lata 1944. Z powodu chorób, głodu i niemieckiej przemocy zmarło w nim kilka tysięcy osób. Prawie 30 tys. Żydów z Radomia i innych miejscowości osadzonych w getcie zginęło w Treblince. Wojnę przeżyło kilkuset radomskich Żydów, lecz większość z nich opuściła później miasto.
Szybkie fakty Typ, Odpowiedzialny ...
Typ | |||
---|---|---|---|
Odpowiedzialny | |||
Rozpoczęcie działalności |
wiosna 1941 | ||
Zakończenie działalności |
lato 1944 | ||
Terytorium |
Polska pod okupacją III Rzeszy[uwaga 1] | ||
Miejsce | |||
Liczba więźniów |
32–33 tys. | ||
Narodowość więźniów | |||
51°24′06,3547″N 21°08′45,4964″E | |||
|
Zamknij