Getto w Piaskach
Getto dla ludności żydowskiej utworzone przez okupantów niemieckich w Piaskach / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Getto w Piaskach – getto dla ludności żydowskiej utworzone przez okupantów niemieckich w Piaskach, istniejące w latach 1940–1943.
Getto powstało pod koniec grudnia 1940 roku. Znajdowało się we wschodniej części miasteczka, po obu stronach ulicy Lubelskiej. Początkowo miało charakter otwarty, jednakże w czerwcu 1941 roku jego granice zostały zamknięte. Wcześniej, gdyż w lutym 1940 roku, władze okupacyjne wybrały Piaski jako miejsce koncentracji niemieckich Żydów wysiedlonych ze Szczecina. Półtora roku później osiedlono tam również niewielką grupę Żydów wypędzonych z Krakowa. Z kolei w marcu 1942 roku, wraz z rozpoczęciem akcji „Reinhardt”, w Piaskach utworzono „getto tranzytowe”, służące jako miejsce tymczasowego osiedlenia zagranicznych Żydów przed wywózką do obozów zagłady. W ciągu dwóch miesięcy do getta dotarło co najmniej pięć transportów, w których znalazło się blisko 5 tys. Żydów z Niemiec oraz Protektoratu Czech i Moraw.
W getcie panowały bardzo trudne warunki bytowe i sanitarne. Panował głód i szerzyły się choroby, w szczególności tyfus. Począwszy od marca 1942 roku, rozpoczęły się deportacje z Piask do obozów zagłady w Bełżcu i Sobiborze. W drugiej połowie 1942 roku Piaski zaczęły pełnić funkcję „getta tranzytowego” także dla Żydów z terenów powiatu lubelskiego.
Getto istniało do listopada 1942 roku, a w formie szczątkowej – do wiosny 1943 roku. Przeszło przezeń około 11 tys. Żydów, spośród których niemal wszyscy zmarli lub zostali zamordowani.