Geza Kuun
węgierski językoznawca / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Geza Kuun (Géza Lajos Kuún z Ozsdola[1], węg. Kuun Géza) hrabia (ur. 29 grudnia 1838 w Sybinie, zm. 10 kwietnia 1905 w Budapeszcie) – węgierski lingwista, filolog, orientalista i podróżnik, członek Węgierskiej Akademii Nauk[2], główny administrator miejscowego Kościoła Ewangelicko-Reformowanego[3].
Zsigmond Pollák Portret Gezy Kuuna, 1881. | |
Data i miejsce urodzenia |
29 grudnia 1838 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 kwietnia 1905 |
Zawód, zajęcie |
lingwista, orientalista, podróżnik |
Jego rodzicami byli László Kuun z Ozsdola (1800–1881) i Gyula Constance (1802–1873)[4]. Z początku był kształcony w domu. W 1850 r. wyjechał do Pécs Szőnyi Institute w Peszcie, jednocześnie uczył się też u guwernera. Studiował filozofię i językoznawstwo na uniwersytetach Loránda Eötvösa w Peszcie i Getyndze. Z naukowego punktu widzenia zajmował się głównie językami semickimi: hebrajskim, arabskim i syryjskim, i innymi językami orientalnymi, zwłaszcza tureckim[2] i perskim[5].
Spośród licznych dzieł[6] wymieniane są:
- A kunok nyelvéről és nemzemtiségéről (O języku i narodowości Kumanów, 1885)
- Ismereteink Tibetről (Wiadomości o Tybecie, 1900)
Był wydawcą:
- Codex Cumanicus (1880)
- Keleti kútfőket (Źródła orientalne, 1892–1895)[7]
a także rękopiśmiennego śpiewnika, zwanego od jego nazwiska:
- Kuun-kódex[8]
Poza tym znany jest ze swojej obfitej korespondencji m.in. z Angelo de Gubernatisem i Władysławem Tarnowskim[9].
- Hasło Kuun Géza w: „Új Magyar Lexikon”, tom 4 (K-Me), Akadémiai Kiadó, 1962, str. 287.
- Hasło Kuun Géza w: „Új Magyar Lexikon”, tom 4 (K–Me), Akadémiai Kiadó, 1962, str. 287.
- A Kuun-kódex I–II. (reprint w serii: Bibliotheca Historica) Magyar Helikon, Budapeszt, 1979