Giovanni Paolo Oliva
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Giovanni Paolo Oliva (ur. 4 października 1600 w Genui, zm. 26 listopada 1681 w Rzymie) – generał Towarzystwa Jezusowego.
Data i miejsce urodzenia |
4 października 1600 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
26 listopada 1681 | ||
Generał zakonu jezuitów | |||
Okres sprawowania |
1664–1681 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Inkardynacja | |||
Śluby zakonne |
22 listopada 1616 | ||
|
Wstąpił do jezuitów 22 listopada 1616. Był kaznodzieją Innocentego X, Aleksandra VII, Klemensa IX i Klemensa X. W 1661, w związku z chorobą przełożonego generalnego Nickela, XI Kongregacja Generalna wybrała go wikariuszem generalnym z prawem następstwa. Jego generalat naznaczony był polemikami z kwietyzmem i gallikanizmem, trwał również spór akomodacyjny. Oliva dążył do poprawy stosunków z innymi zakonami poprzez rozwiązywanie wszelkich spornych kwestii. Wspierał misje, szczególnie w Japonii. Pozostawione zbiory kazań ukazują jego solidne wykształcenie i pobożność. Pamiętając, co stało się z kardynałem Pietro Sforza Pallavicino, Oliva wydał drukiem 1000 swoich listów w obawie przez ich złą interpretacją.