Giuseppe Peano

Giuseppe Peano
Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1858 Spinetta
Data i miejsce śmierci	20 kwietnia 1932 Turyn
Zawód, zajęcie	matematyk, logik
Multimedia w Wikimedia Commons

Aritmetica generale e algebra elementare, 1902

Giuseppe Peano (ur. 27 sierpnia 1858 w Spinetta, zm. 20 kwietnia 1932 w Turynie) – włoski matematyk i logik.

Życiorys

Od 1890 profesor matematyki na uniwersytecie w Turynie^[1] i w latach 1886–1901 w akademii wojskowej w Turynie^[2].

Opracował stosowaną powszechnie aksjomatykę arytmetyki liczb naturalnych (tzw. Aksjomaty Peana). Podał też dedukcyjny system aksjomatyczny geometrii euklidesowej (naśladujący system Pascha) zapisany ściśle w jego symbolice logicznej ze znakiem przynależenia ∈, bez użycia żadnego słowa z języka potocznego^[3].

Peano pierwszy zdefiniował ogólne pojęcie funkcji w terminach zbioru par^[4].

Znany jest jego przykład funkcji ciągłej przekształcającej odcinek domknięty na kwadrat domknięty, co jest sprzeczne z powszechną intuicją. Odwzorowanie to jest zwane krzywą Peana. Znane jest także jego twierdzenie o istnieniu rozwiązań pewnych równań różniczkowych, zwane twierdzeniem Peana.

Peano był również twórcą międzynarodowego sztucznego języka latina sine flexione, będącego uproszczoną formą łaciny, który opracował w latach 1903–1904^[5].

Działalność Peana przyczyniła się do powstania tzw. włoskiej szkoły matematycznej, która zajmowała się m.in. badaniami nad logiką matematyczną i analizą podstaw matematyki^[5]. Peano zajmował się także teorią klas i uważany był za prekursora teorii mnogości.