Bieruń Stary (gmina)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bieruń Stary (do 1954 Bieruń Nowy) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1973–1975[3] w woj. katowickim (dzisiejsze woj. śląskie). Siedzibą władz gminy był Bieruń Stary, który stanowił odrębną gminę miejską (obecnie dzielnica Bierunia).
Ten artykuł dotyczy dawnej gminy wiejskiej. Zobacz też: Bieruń (dawniej Bieruń Stary) – współczesna gmina miejska. |
Szybkie fakty Państwo, Województwo ...
gmina wiejska | |||||
1973-1975 | |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | |||||
Siedziba | |||||
Powierzchnia (1974) |
17,43[1] km² | ||||
Populacja (1974) • liczba ludności |
| ||||
Szczegółowy podział administracyjny (1973) | |||||
| |||||
brak współrzędnych |
Zamknij
Gmina Bieruń Stary została utworzona 1 stycznia 1973 w powiecie tyskim w woj. katowickim. W jej skład weszły sołectwa Bijasowice, Czarnuchowice, Nowy Bieruń i Ściernie[4][5].
27 maja 1975 jednostka została zniesiona, a jej obszar (wraz z miastem Bieruń Stary) włączony do Tychów[6] (od 1991 Bieruń jest ponownie samodzielnym miastem[7]).