Gra pojedyncza mężczyzn w tenisie ziemnym na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gra pojedyncza mężczyzn w tenisie ziemnym na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 – tenisowe zawody singlowe mężczyzn, rozgrywane w ramach XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich, pomiędzy 28 lipca a 5 sierpnia[1]. Areną zmagań były trawiaste korty londyńskiego klubu All England Lawn Tennis and Croquet Club[2].
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Obiekt | |||
Nawierzchnia |
Trawiasta | ||
Data |
28.07–5.08.2012 | ||
ATP Tour | |||
Kategoria |
Igrzyska olimpijskie | ||
Drabinka |
S64 | ||
Zwycięzcy | |||
Gra pojedyncza Andy Murray | |||
| |||
Strona internetowa |
- Główny artykuł: Tenis ziemny na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012.
Olimpijski turniej był organizowany i zarządzany przez Międzynarodową Federację Tenisową (ITF), Międzynarodowy Komitet Olimpijski (MKOl), All England Club oraz Londyński Komitet Organizacyjny Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich 2012. Zawody singlowe mężczyzn, jak również deblowe były częścią ATP World Tour 2012, podobnie jak singel oraz debel kobiet były elementami WTA Tour 2012[3].
Wielka Brytania, jako organizator igrzysk olimpijskich, po raz drugi w historii gościła tenisistów. Podczas pierwszych igrzysk w tym kraju reprezentacja gospodarzy zdobyła wszystkie złote medale za konkurencje tenisowe[4]. W 1948 roku, kiedy igrzyska po raz drugi odbywały się w Wielkiej Brytanii, tenis ziemny nie był konkurencją olimpijską.
W zawodach gry pojedynczej mężczyzn wystąpiło 64 tenisistów z 34 krajów[5]. Spośród pierwszej dwudziestki rankingowej mężczyzn zabrakło kontuzjowanych Rafaela Nadala[6][7], Gaëla Monfilsa[8] i Philippa Kohlschreibera[9], Mardy’ego Fisha, który potwierdził udział w turnieju w Waszyngtonie[10] oraz Ołeksandra Dołgopołowa, który nie dopełnił obowiązków związanych z reprezentowaniem kraju. ITF przyznało osiem dzikich kart[5]. Niektórzy tenisiści biorący udział w zawodach zostali wyznaczeni przez narodowy komitet do niesienia flagi podczas ceremonii otwarcia Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012. Wśród chorążych tenisistów znaleźli się: Cypryjczyk Markos Pagdatis[11], Serb Novak Đoković[12] i Hiszpan Rafael Nadal[13]. Hiszpan zrezygnował jednak z tej funkcji, gdyż nie wystartuje on na igrzyskach[6][7].
Wszystkie mecze trwały dopóki jedna ze stron nie wygrała dwóch setów. Odstępstwem od tej zasady był finał gry pojedynczej mężczyzn, w którym zawodnicy rywalizowali w pojedynku do trzech wygranych setów. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie w 2012 roku turniej tenisowy został rozegrany według formatu pucharowego, w którym zwycięzcy i przegrani z półfinałowych spotkań zagrali przeciw sobie w meczach o pozycje medalowe[14].
Tie-breaki w meczach możliwe były tylko w pierwszych dwóch setach (w finale w pierwszych czterech) w singlu. W przypadku rozgrywania trzeciego seta, gra toczyła się do chwili osiągnięcia przewagi dwóch gemów nad przeciwnikiem[15]. W rozgrywkach szesnastu zawodników było rozstawionych[16].
Zwycięzcą z igrzysk z Pekinu (2008) był Hiszpan Rafael Nadal[17], który w zawodach nie wystąpił z powodu kontuzji.
Podczas zawodów ustanowiono rekord w długości seta rozgrywanego na igrzyskach olimpijskich w singlu mężczyzn. W meczu drugiej rundy Jo-Wilfried Tsonga pokonał Milosa Raonicia 6:3, 3:6, 25:23 w czasie trzech godzin i pięćdziesięciu sześciu minut. Nowy rekord był większy od poprzedniego o osiemnaście gemów[18]. Był to także najdłuższy set w historii tenisa ziemnego na zawodach olimpijskich. Poprzedni rekord został ustanowiony w zawodach gry podwójnej kobiet w 1988 roku, kiedy to spotkanie zakończyło się wynikiem 20:18 w ostatnim secie[19].