Grand Prix Szwecji na żużlu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Grand Prix Szwecji w sporcie żużlowym – zawody z cyklu żużlowego Grand Prix.
Informacje ogólne | |
Stadion | |
---|---|
Lokalizacja | |
Lata organizacji |
27 (1995–2019, 2021–) |
Rodzaj toru |
stadion żużlowy |
Długość toru |
305 m |
Ostatnie zawody (2022) | |
Data |
17 września |
Podium |
O Wielką Nagrodę Szwecji żużlowcy walczą od początku powstania Grand Prix (od 1995). Przez pierwsze lata GP Szwecji rozgrywano w Linköping. W 1999 zawody wygrał Mark Loram, który został pierwszym zawodnikiem wygrywającym rundę Grand Prix jadąc z dziką kartą[1].
W latach 2001-04 zawody przeniesiono do stolicy – Sztokholmu na Stadion Olimpijski. W 2003 w wyniku strajku pracowników fizycznych, zawody w Sztokholmie odbyć się nie mogły[2]. By nie dopuścić do nieodbycia rundy, zawody odbyły się na kameralnym stadionie w małym miasteczku Avesta.
Od 2005 do 2007 zawody o Wielką Nagrodę Szwecji odbywały się w Eskilstuna, w latach 2008–2013 żużlowcy ścigali się na sztucznym torze budowanym na bieżni lekkoatletycznej stadionu Ullevi w Göteborgu[3][4]. Od 2014 roku Grand Prix odbywa się w Målilli, z dwuletnią przerwą na Hallstavik w latach 2018[5]–2019.
Osiem z dwudziestu siedmiu rund wygrywali Australijczycy (w tym cztery zwycięstwa Jasona Crumpa). Sześć razy Wielką Nagrodę Szwecji zdobyli Polacy – Tomasz Gollob (1997), Rune Holta (2008)[6], Maciej Janowski (2018)[7] i trzykrotnie Bartosz Zmarzlik w (2017)[8], (2021)[9] oraz (2022) roku[10].