Szonowice (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Szonowice – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1968 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
4 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1969 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Szonowice z siedzibą GRN w Szonowicach utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie raciborskim w woj. opolskim, na mocy uchwały nr VII/29/54 WRN w Opolu z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Szonowice, Modzurów i Czerwięcice ze zniesionej gminy Rudnik, Ponięcice ze zniesionej gminy Łubowice oraz Dolędzin ze zniesionej gminy Krowiarki w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 15 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
Gromadę zniesiono 1 stycznia 1969, a jej obszar włączono do gromady Rudnik w tymże powiecie[8].