Gruczoł tarczkowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gruczoł tarczkowy (gruczoł Meiboma) (łac. glandula tarsalis) – zmodyfikowany gruczoł łojowy obecny wewnątrz tarczki powieki, w formie rzędów prostopadłych do jej wolnego brzegu. Rzędy mają żółtawe zabarwienie i mogą prześwitywać przez spojówkę po wywróceniu powieki.
W powiece górnej liczba gruczołów tarczkowych waha się w granicach 30–40, w dolnej zaś znajduje się ich odpowiednio mniej (20–30). Zajmują one całą wysokość tarczki; są złożone z prostego przewodu (cewy) z wieloma bocznymi zachyłkami, a ich ujścia otwierają się na wolnej krawędzi powieki. Łojowa wydzielina gruczołów ma za zadanie utrzymanie szczelności powiek po ich zamknięciu oraz ochronę przed utratą wilgotności czy naruszeniem filmu łzowego. Zapobiega również ustawicznemu spływaniu łez na skórę twarzy dzięki właściwościom hydrofobowym.