Grunau Baby
szybowiec / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Schneider Grunau Baby – seria jednomiejscowych szybowców zaprojektowanych w okresie międzywojennym przez Edmunda Schneidera.
Schneider Grunau Baby IIb | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent |
Schneider, Slingsby, Elliotts of Newbury, Nord Aviation, NV Vliegtuigbouw, Laminação Nacional de Metais (później Companhia Aeronáutica Paulista, Brazylia) | ||
Konstruktor |
Edmund Schneider | ||
Typ | |||
Załoga |
1 | ||
Historia | |||
Data oblotu |
1931 | ||
Lata produkcji |
1932 –? | ||
Liczba egz. |
ok. 6000 | ||
Dane techniczne | |||
Wymiary | |||
Rozpiętość |
13,57 m | ||
Długość |
6,09 m | ||
Powierzchnia nośna |
14,2 m² | ||
Masa | |||
Własna |
170 kg | ||
Startowa |
250 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. |
150 km/h | ||
Prędkość dopuszczalna |
210 km/h | ||
Prędkość min. opadania |
0,8 m/s przy 45 km/h | ||
Doskonałość maks. |
17 przy 55 km/h | ||
Dane operacyjne | |||
Rzuty | |||
|
Pierwszy szybowiec został zbudowany i oblatany w 1931 roku. Wyprodukowano ponad 6000 szybowców w różnych wariantach, co czyni go jednym z najliczniej produkowanych szybowców w historii. Oprócz Niemiec produkowany był także w kilkunastu innych krajach. Zaletami płatowca była prosta konstrukcja, wytrzymałość na przeciążenia i lądowanie na ziemnych lądowiskach.
Szybowiec został zaprojektowany jako mniejsza wersja Schneidera ESG 31, wyposażony w nowe eliptyczne skrzydła, podobne do konstrukcji firmy Akaflieg Darmstadt. Aerodyna była górnopłatem z wzmocnionym kokpitem. Założeniem konstruktora było zbudowanie płatowca zarówno do szkoleń, jak i akrobacji lotniczych.
Grunau Baby był wielkim sukcesem, promowanym przez mistrza szybownictwa – Wolfa Hirtha. Zmodernizowany model – Baby II powstał w 1932 roku po tragicznym wypadku pierwszej wersji. Wersja Baby II i ulepszona – Baby IIb były używane jako podstawowy szybowiec szkolny Deutscher Luftsportverband (później Nationalsozialistisches Fliegerkorps).
W 1941 roku 30 szybowców zbudowała Laminação Nacional de Metais, a później Companhia Aeronáutica Paulista w Brazylii pod nazwą „Alcatraz”. Podczas II wojny światowej Baby produkowany był we Francji (jako Nord 1300) i w Wielkiej Brytanii (jako Elliotts Baby EoN i Slingsby T5 – Slingsby użyło także kilku płatowców do opracowania własnych konstrukcji). Edmund Schneider wyjechał do Australii, gdzie kontynuował rozwój swoich szybowców. Efektem jego pracy były Baby 3 i Baby 4.