Gubernia niżnonowogrodzka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gubernia niżnonowogrodzka (ros. Нижегородская губерния) – jednostka administracyjna Imperium Rosyjskiego i RFSRR we wschodniej Rosji Europejskiej, utworzona ukazem Piotra Wielkiego w 1714, w latach 1779–1796 namiestnictwo niżnonowogrodzkie, od 12 grudnia?/23 grudnia 1796 ukazem Pawła I przekształcone ponownie w gubernię. Stolicą guberni był Niżny Nowogród. Zlikwidowana w 1929.
gubernia | |||
1796–1929 | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Siedziba | |||
Powierzchnia |
51 252 km² | ||
Populacja (1897) • liczba ludności |
| ||
• gęstość |
30,9 os./km² | ||
Szczegółowy podział administracyjny | |||
Liczba ujezdy |
11 | ||
Położenie na mapie | |||
|
Graniczyła od północy z gubernią kostromską i wiacką, na wschodzie z gubernią kazańską i symbirską, na południu z gubernią penzeńską i tambowską, na zachodzie z gubernią włodzimierską. Rzeki Oka i Wołga (od Niżnego Nowogrodu) dzieliły gubernię na dwie części: północną – nizinną i południową – wyżynną.
Powierzchnia guberni wynosiła w 1897 – 51 252 km². Gubernia w początkach XX wieku była podzielona na 11 ujezdów.