Gubernia wołyńska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gubernia wołyńska (ros. Волынская губерния, do 1796 roku namiestnictwo izasławskie) – południowo-zachodnia gubernia Imperium Rosyjskiego istniejąca w latach 1792–1925, utworzona po II rozbiorze z terytorium województwa wołyńskiego i zachodniego skrawka (z Żytomierzem) województwa kijowskiego Rzeczypospolitej.
gubernia | |||
1792–1925 | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Siedziba | |||
Powierzchnia |
71 736 km² | ||
Populacja (1905) • liczba ludności |
| ||
• gęstość |
54,7 os./km² | ||
Szczegółowy podział administracyjny | |||
Liczba ujezdów |
7 | ||
Położenie na mapie | |||
|
Centrum administracyjnym był do 1795 Zasław, później do 1804 Nowogród Wołyński. Od 1804 Żytomierz.
- Obszar: 71 736 km²
- Ludność: 3 501 600 osób (początek XX wieku).
W latach 1819-1830 gubernia wołyńska pozostawała pod naczelnym zarządem administracyjnym wielkiego księcia Konstantego[1]. Od 1832 weszła w skład Kraju Południowo-Zachodniego (generał-gubernatorstwo kijowskie).
Po traktacie ryskim zachodnia część guberni znalazła się w Polsce i utworzono z jej terenów województwo wołyńskie. Z pozostałej przy ZSRR części w 1923 utworzono 4 okręgi: korosteński, nowogrodzki, szepetowski i żytomierski.