HMS Hood (1918)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
HMS Hood – brytyjski krążownik liniowy z okresu międzywojennego i II wojny światowej, ostatni i najpotężniejszy okręt tej klasy zbudowany dla Royal Navy. Zaprojektowany jako jedna z czterech jednostek typu Admiral, został znacząco zmodyfikowany na wstępnym etapie budowy, w wyniku doświadczeń wynikających z przebiegu bitwy jutlandzkiej, w której zniszczone zostały trzy brytyjskie krążowniki liniowe wcześniejszej konstrukcji. Zwodowano go 22 sierpnia 1918 roku, nadając imię na cześć admirała Samuela Hooda (1724–1816). Do służby wszedł w 1920 roku, jako jedyny okręt swojego typu, gdyż budowę trzech kolejnych ostatecznie zarzucono.
HMS Hood | |||
Historia | |||
Stocznia |
John Brown & Company, Clydebank | ||
---|---|---|---|
Położenie stępki |
1 września 1916 | ||
Wodowanie |
22 kwietnia 1918 | ||
Royal Navy | |||
Wejście do służby |
15 maja 1920 | ||
Zatopiony |
24 maja 1941 podczas bitwy w Cieśninie Duńskiej | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
konstrukcyjna: 41 200 ts (1920) | ||
Długość |
262,3 m | ||
Szerokość |
32,08 m | ||
Zanurzenie |
9,75 m | ||
Napęd | |||
4 zespoły turbin parowych, 24 kotły, 144 000 shp | |||
Prędkość |
32,07 węzła (na próbach, 1920), | ||
Zasięg |
7500 Mm przy 14 w. | ||
Uzbrojenie | |||
1941: 8 dział kal. 381 mm (4 x II) 14 dział kal. 102 mm (7 x II) 24 działa plot. kal. 40 mm (3 x VIII) 16 wkm plot. kal. 12,7 mm (4 x IV) 100 npr plot. UP (5 x XX) 4 wyrzutnie torped kal. 533 mm | |||
Załoga |
1123 osoby (1920) | ||
|
Podczas konferencji waszyngtońskiej (listopad 1921 – luty 1922) Wielka Brytania uzyskała zgodę na zachowanie „Hooda” w służbie, pomimo że jego wyporność przekraczała maksymalny limit 35 000 ton angielskich (ts) ustalony dla jednostek tej klasy. W okresie międzywojennym krążownik, będący jako największy okręt świata swoistą wizytówką Royal Navy, odbył szereg rejsów szkoleniowych i reprezentacyjnych, w tym dookoła świata w latach 1923–1924. Operował na Atlantyku i Morzu Śródziemnym, biorąc między innymi aktywny udział w działaniach floty brytyjskiej na wodach hiszpańskich podczas toczącej się tam wojny domowej. Na początku 1939 roku, w związku z zaostrzającą się po układzie monachijskim sytuacją międzynarodową, został włączony w skład Home Fleet, bazując w Scapa Flow.
Po wybuchu II wojny światowej operował początkowo na północnym Atlantyku przeciwko niemieckim rajderom i łamaczom blokady. Po klęsce Francji przebazowano go do Gibraltaru, gdzie wszedł w skład Force H. W lipcu 1940 roku wziął udział w operacji Catapult – zniszczeniu floty francuskiej bazującej w Mers el-Kébir w Algierii. W następnym miesiącu powrócił do Scapa Flow. 21 maja 1941 roku wypłynął z bazy w towarzystwie pancernika „Prince of Wales”, rozpoczynając tym samym swój ostatni rejs. Trzy dni później brytyjski zespół starł się w Cieśninie Duńskiej z niemieckim pancernikiem „Bismarck” i towarzyszącym mu ciężkim krążownikiem „Prinz Eugen”. Po krótkim pojedynku artyleryjskim na dużym dystansie, celny pocisk spowodował eksplozję wewnętrzną w rufowej części „Hooda”, która całkowicie zniszczyła okręt. Z liczącej 1418 osób załogi uratowano jedynie trzech marynarzy.