Haakon II Barczysty

król Norwegii (do 1161 wspólnie z Inge I Garbatym
Okres	od 1157 do 7 lipca 1162
Poprzednik	Eystein II i Inge I Garbaty
Następca	Magnus V
Dane biograficzne
Dynastia	Ynglingowie
Data urodzenia	ok. 1147
Data śmierci	7 lipca 1162
Ojciec	Sigurd II Gęba
Żona	brak
Dzieci	brak

Haakon II Barczysty norw. Håkon II (Sigurdsson) Herdebrei (ur. ok. 1147, zm. 7 lipca 1162) – król Norwegii 1157–1162, z dynastii Yngling.

Urodził się prawdopodobnie w 1147 lub 1148 r., był pozamałżeńskim synem króla Norwegii Sigurda II Gęby (zm. 1155), wnukiem króla Norwegii Haralda IV Gille.

Po śmierci króla Sigurda I Jorsalfara w 1130 r. nastąpił w Norwegii okres wieloletniej wojny domowej pomiędzy kolejnymi pretendentami, którzy powoływali się na swoje prawa do korony królewskiej. W późniejszym czasie partia dążąca do zjednoczenia kraju pod władzą jednego króla została nazwana stronnictwem narodowym (tzw. Birkebeiner), zaś partia przeciwna, według której każdy potomek królewskiego rodu miał prawo do części władztwa, została nazwana stronnictwem kościelnym (tzw. Baglar)

Po 1140, po pokonaniu przeciwników, zwierzchnią władzę w królestwie objął król Inge I Garbaty wraz ze swymi braćmi Sigurdem II Gebą oraz Eysteinem II, którzy formalnie również nosili tytuły królewskie. Po krótkim okresie pokojowego współwładztwa doszło do walk pomiędzy braćmi a później Inge I zamordował obu braci, Sigurda II w 1155, Eysteina w 1157. Po śmierci Eysteina II możni zebrani w stronnictwie Birkebeiner, doprowadzili do koronacji Haakona II na króla Norwegii (1157). Haakon II Barczysty podjął walkę z królem Inge I, mając za sojusznika swego brata Sigurda Markusfostre. Do bitwy między przeciwnikami doszło pod Oslo 4 lutego 1161 r. Wojska króla Inge zostały pokonane, a on sam poległ na polu bitwy. Mimo tego zwycięstwa król Haakon II nie pozbył się wrogów, ponieważ pretensje do korony królewskiej zgłosił Erling Skakke, główny doradca i współpracownik króla Inge I, będący zięciem króla Sigurda I. Erling Skakke stanął na czele stronnictwa Bagler, jego zwolennicy w 1161 r. wybrali na króla Magnusa, małoletniego syna Erlinga Skakke. W kolejnym roku doszło do walk wojsk Erlinga ze wojskami popierającymi Haakona II. Do rozstrzygnięcia doszło w bitwie pod Sekken (7 lipca 1162). Wojska Erlinga Skakke wygrały bitwę, podczas której zginął król Haakon II Barczysty. Po śmierci Haakona II możni ze stronnictwa Birkebeiner zebrali się wokół młodszego brata królewskiego, Sigurda Markusfostre, który przyjął koronę królewską w 1162 jako Sigurd IV, jednak już rok później dostał się do niewoli przeciwników i został zamordowany.

Król Haakon II Barczysty nie był żonaty, nie pozostawił też potomstwa.

Linki zewnętrzne

Biografia na stronie Store norske leksikon (norw.) [dostęp 12 lutego 2010]

• p
• d
• e

Władcy Norwegii

Władcy legendarni	Ynglingowie Halfdan I Biały (640–700) Eystein Halfdansson (700–730) Halfdan II Łagodny (730–784) Gudrød Myśliwy (784–821) Olaf (821–840) Halfdan III Czarny (840–860)
Królestwo Norwegii	Ynglingowie Harald I Pięknowłosy (872–930) Eryk I Krwawy Topór (930–935) Haakon I Dobry (935–961) Harald II Szara Opończa (961–976) Skjoldungowie Harald Sinozęby (961–987) Swen Widłobrody (987–995) Haakon Sigurdsson (970/975–995) Ynglingowie Olaf I Tryggvason (995–1000) Skjoldungowie Swen Widłobrody (1000–1014) Eryk z Lade (1000–1015) Swen z Lade (1000–1015) Ynglingowie Olaf II Haraldsson (1015–1028) Skjoldungowie Knut Wielki (1028–1035) Haakon Eiriksson (regent 1028–1029/1030) Swen Knutsson (1030–1035) Ælgifu (regentka 1030–1035) Ynglingowie Magnus I Dobry (1035–1047) Ród króla Haralda Harald III Srogi (1045–1066) Magnus II Haraldsson (1066–1069) Olaf III Pokojowy (1067–1093) Haakon Magnusson (1093–1094) Magnus III Bosy (1093–1103) Olaf Magnusson (1103–1115) Eystein I Magnusson (1103–1123) Sigurd I Krzyżowiec (1103–1130) Magnus IV Ślepy (1130–1135) Harald IV Gille (1130–1136) Sigurd II Gęba (1136–1155) Inge I Garbaty (1136–1161) Eystein II (1142–1157) Magnus Haraldsson (1142–1145) Haakon II Barczysty (1157–1162) Magnus V (1161–1184) Ród króla Sverrego Sverre Sigurdsson (1184–1202) Haakon III (1202–1204) Guttorm Sigurdsson (1204) Inge II Baardsson (1204–1217) Haakon IV Stary (1217–1263) Haakon Haakonsson Młody (1240–1257) Magnus VI Prawodawca (1263–1280) Eryk II Wróg Księży (1280–1299) Haakon V Długonogi (1299–1319) Folkungowie Magnus VII Eriksson (1319–1343/1355) Haakon VI Magnusson (1343–1380) Olaf IV (1380–1387)
Unia kalmarska	Estrydsenidzi Małgorzata (1387–1412) Gryfici Eryk III Pomorski (1396–1442) Wittelsbachowie Krzysztof Bawarski (1442–1448) Dynastia Bonde Karol I Knutsson Bonde (1449–1450) Oldenburgowie Chrystian I (1450–1481) Bezkrólewie (1481–1483) Jan (1483–1513) Chrystian II (1513–1523) Fryderyk I (1523–1533) Olav Engelbrektsson (regent 1533–1536)
Królestwo Danii i Norwegii	Oldenburgowie Chrystian III (1534/1536–1559) Fryderyk II (1559–1588) Chrystian IV (1588–1648) Fryderyk III (1648–1670) Chrystian V (1670–1699) Fryderyk IV (1699–1730) Chrystian VI (1730–1746) Fryderyk V (1746–1766) Chrystian VII (1766–1784) Fryderyk VI (1784–1814)
Królestwo Norwegii	Oldenburgowie Christian Frederik (regent 1814) Christian Frederik (1814)
Unia szwedzko- norweska	Oldenburgowie Karol II (1814–1818) Bernadotte Karol III Jan (1818–1844) Oskar I (1844–1859) Karol IV (1859–1872) Oskar II (1872–1905)
Królestwo Norwegii	Oldenburgowie Haakon VII (1905–1957) Olaf V (1957–1991) Harald V (od 1991)