Harmonika (muzyka)
element dzieła muzycznego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Harmonika – jeden z elementów dzieła muzycznego. Harmonika określana jest przez użytą w utworze skalę dźwiękową, fakturę (np. monofonia, homofonia, polifonia) oraz – jeśli faktura utworu pozwala na takie określenie – przez sposób łączenia wielodźwięków. W niektórych dziełach współczynnik harmoniczny jest dominujący (dzieła z okresu klasycyzmu oraz wczesnego romantyzmu, np. opera Wolny strzelec Carla Marii von Webera), w niektórych jest równouprawniony z innymi czynnikami, np. czynnikiem melodycznym (dzieła okresu późnego baroku, np. preludia i fugi ze zbioru Das Wohltemperierte Klavier Johanna Sebastiana Bacha), w niektórych dziełach albo nie jest on jeszcze rozwinięty (literatura renesansowa) albo też jest już w zaniku (literatura późnoromantyczna), w innych natomiast – nie odgrywa on istotnej roli, powstając na gruncie zetknięcia struktur linearnych (dzieła XX–wieczne, np. Ludus tonalis Paula Hindemitha).
Ten artykuł dotyczy elementu dzieła muzycznego. Zobacz też: harmonia (muzyka) (dyscyplina z zakresu teorii muzyki). |