Heinrich Schüle
niemiecki lekarz psychiatra / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Heinrich Schüle (ur. 24 sierpnia 1840 we Fryburgu Bryzgowijskim, zm. 9 grudnia 1916 w Illenau) – niemiecki lekarz psychiatra.
Studiował na Uniwersytecie we Fryburgu i Uniwersytecie Wiedeńskim. Tytuł doktora medycyny otrzymał w 1873 roku. Przez dwa lata był asystentem Ottona Spiegelberga. Od czerwca 1863 lekarz pomocniczy (Hilfsarzt) w Heil- und Pflegeanstalt Illenau, od 1890 do 1916 trzeci dyrektor tego ośrodka, jako następca Karla Hergta[1]. Autor podręcznika psychiatrii (1878).
Był członkiem honorowym wielu europejskich towarzystw naukowych: Royal College of Psychiatrists[2], Société médico-psychologique, Societa Italiana di Freniatria i innych. Od 1879 w komitecie redakcyjnym Allgemeine Zeitschrift für Psychiatrie.
Schüle przed Pickiem i Kraepelinem stosował pojęcie dementia praecox – w swoim podręczniku psychiatrii odnosił je do ostrych psychoz wieku młodzieńczego u dziedzicznie obciążonych osób[3].
Objawem Schülego (niem. Schüle’sches Melancholiezeichnen, Omega melancholicum) określano w starszym piśmiennictwie psychiatrycznym obserwowane u pacjentów z melancholią (depresją) zmarszczki u nasady nosa, między brwiami, przybierające kształt omegi (Ω)[4]. Przed Schülem zaobserwował do Charles Darwin[5].
Zmarł 9 grudnia 1916 w Illenau, wspomnienie pośmiertne poświęcił mu Carl Moeli[6]. Pochowany jest na miejscowym cmentarzu. Ponieważ był wielkim miłośnikiem Goethego, na jego nagrobku znajduje się wers z Pieśni nocnego wędrowca, „über allen Gipfeln ist Ruh”[7].
W Achern znajduje się nazwana na jego cześć Heinrich-Schüle-Straße[8].