Heinrich von Schwelborn
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Heinrich von Schwelborn, także Henryk Tucholski (zm. 15 lipca 1410). Z pochodzenia Frank, był członkiem zakonu krzyżackiego i komturem tucholskim w latach 1404–1410. Uczestniczył w bitwie pod Grunwaldem po stronie zakonu krzyżackiego, gdzie dowodził dziewiętnastą chorągwią.
Data i miejsce śmierci |
15 lipca 1410 |
---|---|
Komtur tucholski | |
Okres |
od 1404 |
Poprzednik |
Johann von Streifen |
Następca |
Simon von Langschenkel |
Podczas wojny polsko-krzyżackiej, która rozpoczęła się 14 sierpnia 1409, Heinrich von Schwelborn i Gamrat von Pinzenau, komtur człuchowski, razem ze swoimi wojskami spalili na Krajnie miasta Kamień Krajeński i Sępólno Krajeńskie oraz spustoszyli okoliczne ziemie złotowską i nakielską. Następnie zajęli podstępem zamek w Bydgoszczy i spalili miasto.
Stał się znany z powodu pychy, przypisywanej mu przez kronikarza Jana Długosza w jego kronikarskim opisie bitwy grunwaldzkiej. Henryk miał być właścicielem mieczy grunwaldzkich wysłanych królowi polskiemu Władysławowi II Jagielle i jego bratu (stryjecznemu), wielkiemu księciu litewskiemu Witoldowi.
Według relacji Długosza Henryk uciekł z pola bitwy grunwaldzkiej, a we wsi Wielhniowa lub Wielgnowa (obecnie miejscowość nieznana – Henryk Samsonowicz uważa, że może chodzić o wieś Falknowo, Jan Dąbrowski podaje nazwę Wielgnowa) dopadł go pościg i został zabity przez obcięcie głowy.