Henryk Hiż
polski filozof / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Henryk Hiż?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Henryk Hiż (ur. 25 września?/8 października 1917 w Piotrogrodzie, zm. 19 grudnia 2006 w Cape May Point) – polski filozof analityczny, lingwista, filozof języka, logik, matematyk i etyk, przez większą część życia aktywny w Stanach Zjednoczonych, jeden z najmłodszych przedstawicieli szkoły lwowsko-warszawskiej.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 grudnia 2006 | ||
Zawód, zajęcie | |||
Rodzice | |||
|
Studiował na Uniwersytecie Warszawskim pod kierunkiem Tadeusza Kotarbińskiego. W czasie okupacji niemieckiej działał jako szyfrant w Komendzie Głównej Armii Krajowej i wziął udział w powstaniu warszawskim. W 1948 roku obronił doktorat na Harvard University pod kierunkiem Willarda Van Orman Quine’a, a w 1950 roku na stałe wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał na kilku uczelniach wyższych. W latach 1960–1988 był pracownikiem naukowym University of Pennsylvania. W 1976 roku otrzymał Guggenheim Fellowship i wyjechał jako profesor wizytujący na University of Cambridge. W 1982 roku otrzymał Nagrodę Fundacji Alfreda Jurzykowskiego. Przez cały okres pobytu w USA utrzymywał żywy kontakt z polskim środowiskiem akademickim. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
Opublikował około stu artykułów w recenzowanych czasopismach naukowych. Początkowo w swoich badaniach interesował się semantyką, logiką formalną i metodologią nauk, pozostając pod dużym wpływem szkoły lwowsko-warszawskiej. Od końca lat 50. zajmował się głównie zagadnieniami językoznawstwa w odniesieniu do logiki i filozofii. Określał się jako naturalista i behawiorysta lingwistyczny, przyjmując, że przedmiotem pracy lingwisty są przede wszystkim zachowania językowe. W kwestiach etycznych określał się jako „negatywny utylitarysta”. Był pacyfistą i ateistą.