Henryk Petryka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Henryk Petryka ps. Karol (ur. 30 stycznia 1921 w Cychrowskiej Woli[1], zm. 8 sierpnia 1944 w Warszawie) – sierżant podchorąży, żołnierz Armii Krajowej, podczas powstania warszawskiego w III drużynie II plutonu „Alek” kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”. Syn Michała.
sierżant podchorąży | |
Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1921 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
8 sierpnia 1944 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Podczas okupacji niemieckiej działał w polskim podziemiu zbrojnym. Brał udział w akcji w Sieczychach. Był w grupie atak II pod dowództwem Wiesława Krajewskiego ps. Sem. Ukończył tajną podchorążówkę[2].
Zginął 8. dnia powstania warszawskiego od kuli niemieckiej podczas walk na terenie cmentarza ewangelickiego na Woli. Próbę ratunku podjął hm. ppor. Tadeusz Maślonkowski, kolega z drużyny. Obaj zginęli w wieku 22 i 23 lat. Pochowani we wspólnej mogile na Powązkach Wojskowych w kwaterach żołnierzy batalionu „Zośka” (kwatera A20-2-26)[3].
Henryk Petryka został odznaczony Krzyżem Walecznych.