Henryk Szkocki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Henryk Szkocki (gaelicki Eanric mac Dabíd; ur. 1114, zm. 12 czerwca 1152) – książę Szkocji, 3. earl Huntingdon-Northampton w latach 1130–1138 i 1138–1141 oraz 3. earl Northumberland od 1139 do śmierci.
3. earl Huntingdon-Northampton | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik |
Maud z Huntingdon |
Następca |
Simon II de Senlis, earl Huntingdon |
3. earl Huntingdon-Northampton | |
Okres | |
Poprzednik |
Simon II de Senlis |
Następca |
Simon II de Senlis |
earl Nortumbrii | |
Okres | |
Poprzednik |
vacat (ostatni z tym tytułem był Robert de Mowbray) |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
ok. 1141 |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Maud |
Rodzeństwo |
Malcolm, |
Żona |
Ada z Warenne |
Dzieci |
Malcolm, |
Syn króla Dawida I Świętego z Maud, hrabiną Huntingdon (córka Waltheofa, earla Northumbrii i Huntingdon oraz Judyty z Lens, siostrzenicy Wilhelma Zdobywcy) i do śmierci dziedzic tronu szkockiego; ojciec królów Malcolma IV oraz Wilhelma I Lwa. Został tak nazwany po swoim wuju, królu Anglii Henryku I Beauclercu, który poślubił siostrę Dawida I, Matyldę (ur. jako Edyta). Był u boku ojca aktywnym uczestnikiem walk o władzę w Anglii w latach 1135–1154 (głównie nieudolne rządy Stefana z Blois, którego był sojusznikiem). Z powodu ogólnie słabego zdrowia zmarł w 1152 roku, na 11 miesięcy przed swoim ojcem, czyniąc dziedzicem najstarszego syna, Malcolma. Jeszcze za życia Henryka tytuł earla Huntingon przeszedł na jego przyrodniego brata, Simona II de Senlis.