Heraldyka napoleońska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Heraldyka napoleońska – nowy system heraldyczny wprowadzony przez cesarza Napoleona I dekretem z 1 marca 1808 w miejsce zniesionych przez rewolucję herbów i tytułów Ancien Régime'u. Obejmował wszystkie herby francuskie – państwowy (cesarstwa), rodowe, terytorialne i miejskie. Akt ten poprzedziło stworzenie księstw bezpośrednio zależnych od Francji w marcu 1806 r.[1]
Szczegółowe rozróżnienie hierarchii tytułów i rang odzwierciedlało system biurokratyczny cesarstwa. Rygorystyczną kontrolą używania herbów i tytułów oraz tworzenie herbów nowo kreowanej szlachty zajmowała się powołana w tym celu heroldia cesarska (franc. Conseil du Sceau). Symbolika i styl heraldyki napoleońskiej nawiązywały często do cesarstwa rzymskiego i panującego stylu Empire. Obowiązywała do upadku Napoleona. Po restauracji Burbonów nie była stosowana (z wyjątkiem okresu II Cesarstwa Francuskiego, kiedy została na krótko przywrócona), aczkolwiek herby i tytuły nadane przez Napoleona zostały w większości zatwierdzone.
Heraldyka napoleońska, choć krótko stosowana, wywarła duży wpływ na heraldykę francuską; wiele jej elementów zostało przyjętych także przez heraldykę republikańską, zwłaszcza w herbach miejskich i terytorialnych[uwaga 1]. Napoleońskie tytuły arystokratyczne, mimo że oficjalnie zniesione jak reszta tytułów, są nadal stosowane w stosunkach prywatnych i nieoficjalnych, choć są traktowane zwykle jako mniej zaszczytne niż dawne tytuły Ancien Régime'u.