Hińczowa Przełęcz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hińczowa Przełęcz (niem. Hinzenseescharte, słow. Hincovo sedlo, węg. Hincói-hágó[1], 2323 m) – przełęcz położona w grani głównej Tatr, pomiędzy Cubryną (Čubrina, 2376 m) na zachodzie, a Mięguszowieckim Szczytem Wielkim (Veľký Mengusovský štít, 2438 m) na wschodzie[2].
Widok od południa | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Wysokość |
2323 m n.p.m. | ||
Pasmo | |||
Sąsiednie szczyty | |||
49°11′15,8″N 20°03′18,8″E | |||
|
Na północny wschód z Hińczowej Przełęczy opada do Hińczowej Zatoki nad Morskim Okiem wielka depresja. Jej najwyższa część pod przełęczą to szeroki, piarżysty żleb opadający do Wielkiej Galerii Cubryńskiej. Do Doliny Hińczowej z przełęczy opada piarżyste zbocze, w dolnej części podcięte zbudowanymi z płyt ściankami o wysokości do 50 m. Hińczowa Przełęcz połączona jest z Cubryńską Przełączką łatwym i szerokim zachodem[3][3].
Powyżej Hińczowej Przełęczy, w zachodniej grani Mięguszowieckiego Szczytu, znajduje się Mięguszowiecka Turniczka (ok. 2360 m). Jest to pierwsza od strony przełęczy, wyraźnie górująca nad granią turnia[4].