Hiroya Saitō
Japoński skoczek narciarski, trener / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Hiroya Saitō?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Hiroya Saitō (jap. 斉藤浩哉, Saitō Hiroya; ur. 1 września 1970 w Yoichi[1]) – japoński skoczek narciarski, złoty medalista olimpijski oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Snow Brand Milk | |||||||||||||||||||||
Wzrost |
173 cm[1] | |||||||||||||||||||||
Reprezentacja | ||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
14 grudnia 1991 w Sapporo (44. miejsce) | |||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
30 grudnia 1993 w Oberstdorfie (20. miejsce) | |||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
17 grudnia 1995 w Chamonix (1. miejsce) | |||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
17 grudnia 1995 w Chamonix | |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
|
Pierwszy w karierze skok oddał w 1980. W Pucharze Świata zadebiutował 14 grudnia 1991 na normalnej skoczni w Sapporo, gdzie zajął 44. miejsce. W sezonie 1991/1992 wystąpił jeszcze tylko raz, podczas drugiego konkursu w Sapporo, w którym także nie zdobył punktów, wobec czego nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1992/1993 wystartował w czterech konkursach, w tym 5 grudnia 1992 w Falun, gdzie po raz pierwszy wystąpił w zawodach PŚ poza granicami ojczyzny.
Rywalizację w sezonie 1993/1994 zaczął dopiero od 42. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Podczas pierwszego konkursu, 30 grudnia 1993 w Oberstdorfie zdobył swoje pierwsze w karierze punkty PŚ za zajęcie 20. miejsca. W Garmisch-Partenkirchen zakończył rywalizację już po pierwszej serii, zajmując 51. miejsce. Następnie był szesnasty w Innsbrucku, a w Bischofshofen uplasował się na 23. pozycji, co dało mu dwudzieste miejsce w klasyfikacji końcowej. Najlepszy wynik sezonu uzyskał 23 stycznia w Sapporo, gdzie był piętnasty. W marcu 1994 roku Hiroya wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, gdzie zajął 32. miejsce. Sezon zakończył na 42. pozycji w klasyfikacji generalnej.
Sezon 1994/1995 zaczął od zajęcia 46. miejsca w Planicy (11 grudnia 1994), a 21 stycznia 1995 na skoczni Miyanomori w Sapporo po raz pierwszy w karierze znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, zajmując miejsce szóste. Punktował następnie w trzech kolejnych konkursach rozgrywanych w Finlandii, ale już w konkursach w Falun, w dniach 4 i 5 lutego 1995 odpadał z konkursu po pierwszej serii. 8 lutego w Lillehammer był dziewiąty, cztery dni później w Oslo znowu nie zdobył punktów, zajmując 39. miejsce. Ostatnimi konkursami PŚ przed mistrzostwami świata w Thunder Bay były zawody w Vikersund, gdzie Japończyk zajmował miejsca na początku trzeciej dziesiątki. Na mistrzostwach Saitō zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni, ustępując tylko swemu rodakowi Takanobu Okabe, a wyprzedzając Fina Mikę Laitinena. Zdobył tym samym indywidualny medal mistrzostw świata zanim zdołał stanąć na podium zawodów Pucharu Świata. Był to jego największy sukces indywidualny. Na tych samych mistrzostwach wspólnie z Okabe, Naokim Yasuzakim i Jin’yą Nishikatą zdobył ponadto brązowy medal w konkursie drużynowym. W konkursie indywidualnym na dużym obiekcie Hiroya nie wystartował. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 27. miejsce.
Pierwsze miejsce na podium zawodów pucharowych, i zarazem pierwsze zwycięstwo, odniósł w pierwszej części sezonu 1995/1996. Miało to miejsce 17 grudnia 1995 w Chamonix, gdzie z wyraźną przewagą zwyciężył przed Finem Ari-Pekką Nikkolą i innym Japończykiem – Masahiko Haradą. W tym sezonie jeszcze dwukrotnie stawał na podium, za każdym razem na trzecim miejscu, a trzynaście razy plasował się w czołowej dziesiątce zawodów. W 44. Turnieju Czterech Skoczni był kolejno ósmy w Oberstdorfie, czternasty w Ga-Pa, trzeci w Innsbrucku oraz ósmy w Bischofshofen. W efekcie zajął czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej, tracąc do trzeciego Reinharda Schwarzenbergera zaledwie 0,2 punktu. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął ósme miejsce.
Sezon 1996/1997 zaczął od zajęcia trzeciego miejsca w Lillehammer (30 listopada 1996), plasując się za Dieterem Thomą i Kristianem Brendenem. W pięciu kolejnych konkursach plasował się w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stanął. Piąte miejsca w Oberstdorfie i Ga-Pa, dziesiąte w Innsbrucku i czwarte w Bischofshofen dało mu piąte miejsce w klasyfikacji końcowej 45. Turnieju Czterech Skoczni. Piąty był także w obu konkursach w Engelbergu, a w dwóch konkursach w Sapporo był dziewiąty. W zawodach w Hakubie po raz pierwszy w tym sezonie znalazł się poza dziesiątką, zajmując 16. miejsce. Jednak już podczas konkursów w Willingen wrócił do ścisłej czołówki, 1 lutego 1997 zajmując szóste miejsce, a dzień później zwyciężył. Było to ostatnie zwycięstwo w karierze Saitō. Podczas zawodów w lotach w Tauplitz plasował się w połowie drugiej dziesiątki. Na mistrzostwach świata w Trondheim indywidualnie zajął najpierw ósme miejsce na normalnej skoczni, a następnie był 11. na dużym obiekcie. W konkursie drużynowym wraz z Kazuyoshim Funakim, Takanobu Okabe i Masahiko Haradą wywalczył srebrny medal, ulegając tylko reprezentantom Finlandii. Po mistrzostwach zajął 43. miejsce w Lahti i 45. miejsce w Kuopio. 12 marca 1997 w Falun był trzeci za Primožem Peterką oraz Dieterem Thomą. Również trzy dni później, w Oslo stanął na podium, tym razem zajmując drugie miejsce za Funakim. Na zakończenie sezonu w Planicy zajął 11. i 12. miejsce w lotach. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej był piąty.
Piąte miejsce w klasyfikacji generalnej zajął także w sezonie 1997/1998. Ośmiokrotnie stawał na podium, w tym trzy razy był drugi, a pięć razy trzeci. Był między innymi drugi w Oberstdorfie i trzeci w Ga-Pa. W pozostałych konkursach 46. Turnieju Czterech Skoczni był dziesiąty w Innsbrucku, a w Bischofshofen zajął 35. miejsce, co dało mu trzynastą pozycję w klasyfikacji końcowej. 11 stycznia 1998 w Ramsau Japończycy zajęli wszystkie miejsca na podium: wygrał Funaki, drugi był Harada, a trzeci Saitō. Następnie podczas zawodów w Zakopanem zajął najpierw 21. miejsce, a drugiego dnia był czwarty. 5 lutego 1998 w Sapporo zajął 36. miejsce. Na igrzyskach olimpijskich w Nagano indywidualnie był dziewiąty na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie, po skoku na 100,0 m zajął 47. miejsce, kończąc rywalizację już po pierwszej kolejce. W konkursie drużynowym razem z Funakim, Haradą i Okabe zdobył złoty medal. We wszystkich pozostałych konkursach sezonu zdobywał punkty, przy czym 1 marca w Vikersund był drugi, 4 marca w Kuopio i 11 marca w Falun trzeci. Zaowocowało to zajęciem trzeciego miejsca w klasyfikacji końcowej drugiej edycji Turnieju Nordyckiego. Także na zakończenie cyklu w Planicy najpierw 21 marca był drugi, a następnego dnia trzeci.
W sezonie 1998/1999 nie udało mu się już stanąć na podium zawodów pucharowych. Po nieudanych startach na początku cyklu – 42. i 48. miejsce w Lillehammer, punktował w większości konkursów, w których wystartował. Najlepszy wynik osiągnął w Sapporo 23 stycznia 1999, gdzie był piąty. Następnego dnia zajął 29. miejsce i był to jego ostatni start w tym sezonie. Poza tym wziął udział w konkursie indywidualnym na dużej skoczni podczas mistrzostw świata w Ramsau w lutym 1999, gdzie zajął dziewiąte miejsce. W klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce. W sezonie 1999/2000 dopiero 23 stycznia 2000 w Sapporo znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, zajmując trzecie miejsce za Martinem Schmittem i Janim Soininenem. Było to równocześnie ostatnie podium w karierze Saitō. W tym sezonie jeszcze dwukrotnie plasował się w czołówce: 10 marca w Trondheim był ósmy, a dwa dni później w Oslo dziesiąty. Dało mu to dwudzieste miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w lutym 2000 uplasował się na 37. pozycji.
Ani razu nie pojawił się w zawodach Pucharu Świata w sezonie 2000/2001. W sezonie 2001/2002 pojawił się tylko w dwóch japońskich konkursach: w Hakubie 24 stycznia 2002 oraz dwa dni później w Sapporo, zajmując odpowiednio 38. oraz 18. miejsce. Częściej startował w sezonie 2001/2002 Pucharu Kontynentalnego. Natomiast w sezonie 2002/2003 startował tylko w PK, najlepszy wynik uzyskując 11 stycznia 2003 w Sapporo, gdzie zajął 17. miejsce. Ostatni oficjalny występ na międzynarodowej arenie zaliczył 13 marca 2003 w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Zaō, gdzie zajął 41. pozycję.
W 2003 zakończył karierę skoczka. Skakał na nartach firmy Elan, miał wiązania Silvretta i buty Adidas. Od 2010 roku jest trenerem w Japońskim Związku Narciarskim, a także w klubie Snow Brand[2].
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
9. | 11 lutego | 1998 | Nagano | Skocznia normalna indywidualnie | 213,5 pkt | 21,0 pkt | Jani Soininen |
47. | 15 lutego | 1998 | Nagano | Skocznia duża indywidualnie | 79,5 pkt | 192,8 pkt | Kazuyoshi Funaki |
1. | 16 lutego | 1998 | Nagano | Skocznia duża drużynowo[3] | 933,0 pkt | – |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 12 marca | 1995 | Thunder Bay | Skocznia normalna indywidualnie | 256,5 pkt | 9,5 pkt | Takanobu Okabe |
3. | 16 marca | 1995 | Thunder Bay | Skocznia duża drużynowo[4] | 836,9 pkt | 52,1 pkt | Finlandia |
8. | 22 lutego | 1997 | Trondheim | Skocznia normalna indywidualnie | 252,5 pkt | 11,0 pkt | Janne Ahonen |
2. | 27 lutego | 1997 | Trondheim | Skocznia duża drużynowo[3] | 905,0 pkt | 50,3 pkt | Finlandia |
11. | 1 marca | 1997 | Trondheim | Skocznia duża indywidualnie | 228,3 pkt | 23,8 pkt | Masahiko Harada |
9. | 21 lutego | 1999 | Ramsau | Skocznia duża indywidualnie | 226,9 pkt | 36,5 pkt | Martin Schmitt |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
32. | 20 marca | 1994 | Planica | Loty indywidualnie | 317,7 pkt | 213,6 pkt | Jaroslav Sakala |
37. | 13 lutego | 2000 | Vikersund | Loty indywidualnie | 91,5 pkt | 445,3 pkt | Sven Hannawald |