Historia architektury
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Historia architektury – nauka opisująca estetyczny i techniczny rozwój architektury, a także budownictwa od początków ludzkiej działalności budowlanej do chwili obecnej. Historia architektury zajmuje się także związkami architektury z rozwojem techniki, czynnikami klimatycznymi, ekonomicznymi, socjologicznymi oraz polityczno-ideologicznymi i religijnymi.
Ten artykuł od 2021-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Najczęstszym ujęciem historii architektury związanej z europejskim, okcydentalnym kręgiem kulturowym aż do wieku XIX jest periodyzacja posługująca się podziałem na epoki stylistyczne. Według takiego podziału cała działalność budowlana danego okresu i terytorium może być scharakteryzowana i opisana przy pomocy skodyfikowanych cech stylistycznych.
- Architektura Afryki: Wielkie Zimbabwe
Historykami architektury są zwykle osoby z wykształceniem z dziedziny architektury lub historii sztuki.