Hiszpańska konstytucja z 1869 roku
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hiszpańska konstytucja z 1869 roku – konstytucja o demokratycznym charakterze uchwalona w czerwcu 1869 roku przez rząd tymczasowy(inne języki), na którego czele stanął Francisco Domínguez Serrano. Rząd ten powstał po zwycięstwie rewolucji wrześniowej 1868(inne języki) roku i po opuszczeniu kraju przez królową Izabelę II[1]. Konstytucja wprowadzała w Hiszpanii ustrój monarchii konstytucyjnej oraz gwarantowała, m.in. powszechne prawo wyborcze dla mężczyzn oraz wolność wyznania[2]. Obowiązywała ona podczas panowania Amadeusza Sabaudzkiego, po którego abdykacji w 1873 roku proklamowano republikę[3]. Została obalona ostatecznie wskutek zamachu stanu w 1874 roku. Zamach ten przyspieszył okres restauracji Burbonów na tron Hiszpanii[2], podczas którego została uchwalona nowa konstytucja w 1876 roku[4].
Państwo | |
---|---|
Data wydania |
1 czerwca 1869 |
Rodzaj aktu | |
Przedmiot regulacji |
prawo konstytucyjne |
Status |
Uchylony |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |