Hrabiowie Celje
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hrabiowie Celje (niem. Grafen von Cilli) – najbardziej wpływowy ród szlachecki w okresie późnego średniowiecza na terenie dzisiejszej Słowenii. Pojawili się w dziejach Europy jako wasale Habsburgów, książąt Styrii na początku XIV wieku, rządzili hrabstwem Cilli jako hrabiowie Rzeszy (Reichsgrafen) od 1341 roku, a w 1436 roku zostali książętami Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
Ten artykuł od 2022-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Pierwsze informacje na temat rodu późniejszych hrabiów von Cilli pochodzą z 1130 roku. Przedstawiciele tego rodu żyli na pograniczu Styrii i Słowenii. Tytuł hrabiowski został nadany w 1341 roku Fryderykowi I przez cesarza Ludwika IV Bawarskiego. Nazwa pochodziła od słoweńskiego zamku Celje, będącego główną siedzibą rodu. Nowe hrabstwo było bezpośrednim lennem Rzeszy.
Herman I, syn i następca Fryderyka I, uzyskał potwierdzenie nadania tytułu hrabiowskiego w 1372 roku. Jednocześnie przez małżeństwo z Katarzyną Kotromanić, córką bana Bośni, podniósł znaczenie rodu, który w następnych latach wszedł w związki m.in. z królewskimi dynastiami Jagiellonów i Luksemburgów.
Ostatnim męskim przedstawicielem rodu był Ulryk II, zamordowany w 1456 roku.