Immanuel Munk
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Immanuel Munk (ur. 30 maja 1852 w Poznaniu, zm. 1 sierpnia 1903 w Berlinie) – niemiecki fizjolog, brat Hermanna Munka.
Studiował na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, Uniwersytecie we Wrocławiu i w Strasburgu. W 1873 roku otrzymał tytuł doktora medycyny, w 1883 roku habilitował się i został Privatdozentem, w 1895 roku profesorem tytularnym. W tym samym roku został następcą Johannesa Gada na stanowisku kierownika wydziału fizjologii specjalnej w berlińskim Instytucie Fizjologicznym. W 1899 roku profesorem zwyczajnym[1][2][3].