Industrial
Podgatunek muzyki elektronicznej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Industrial?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Industrial – awangardowy styl w muzyce elektronicznej, czerpiący inspiracje z fascynacji, a jednocześnie rozczarowania zdehumanizowaną cywilizacją przemysłową[1], która dąży do technicznej doskonałości, z drugiej strony zaś spycha ludzi na dalszy plan; charakteryzuje się ciężkimi, wywrotowymi lub prowokacyjnymi dźwiękami, tekstami i tłami. AllMusic definiuje muzykę industrialną jako wyjątkowo agresywną fuzję rocka i elektroniki, która początkowo była przejawem awangardowych eksperymentów elektronicznych (muzyka na taśmę, musique concrete, white noise, syntezatory, zapętlenia itd.) i punkowych prowokacji[2]. Termin został ukuty w środku lat 70. XX wieku wraz z założeniem wytwórni Industrial Records przez członków zespołów Throbbing Gristle i Monte Cazazza[3]. Podczas gdy nazwa gatunku pochodzi z czasów obecności pierwszego z tych zespołów w Wielkiej Brytanii, artyści i wydawnictwa powiązane ze stylem industrialnym były i są obecne także w Stanach Zjednoczonych i innych państwach.
Ten artykuł należy dopracować |
Pierwsi industrialni artyści eksperymentowali z między innymi hałasem w muzyce i nieestetycznych oraz kontrowersyjnych tematach w tekstach, muzycznie i wizualnie, takich jak faszyzm[4], zboczenia seksualne i okultyzm. Prominentnymi muzykami industrialnymi byli członkowie zespołów Throbbing Gristle, Monte Cazazza, SPK, Boyd Rice, Cabaret Voltaire, Z'EV czy Test Dept[5]. Na debiutanckim albumie Throbbing Gristle ukuli oni slogan industrialna muzyka dla industrialnych ludzi. Wytwórnia muzyczna Wax Trax! z siedzibą w Chicago miała znaczny wpływ na rozwój muzycznych aktów industrialnych. Prekursorami, którzy wpłynęli na rozwój tego gatunku to zwłaszcza niemieckie zespoły muzyczne jak Faust, Neu!, i Kraftwerk, a także muzycy wykonujący rocka eksperymentalnego jak Pink Floyd[3], ale też artyści rocka psychodelicznego, muzyki elektronicznej, popowej i orkiestrowej. Muzycy industrialni często cytują też wielu pisarzy czy twórców kontrowersyjnych nurtów filozoficznych jako inspirację.
Podczas kiedy nazwa stylu została przywłaszczona przez grupkę twórców i osób powiązanych z Industrial Records w latach 70. XX wieku, termin ten został rozszerzony o innych muzyków tworzących później, którzy byli zainspirowani dokonaniami pierwszych muzyków industrialnych[6]. Później najsłynniejszymi zespołami wykonującymi industrial stały się takie zespoły jak Front 242, Front Line Assembly, Skinny Puppy czy KMFDM z wytwórni Wax Trax!. W jeszcze późniejszym okresie największą popularność zdobyły zespoły takie jak Nine Inch Nails[7], Ministry, Marilyn Manson[8] i Rammstein. Muzycy industrialni często za pośrednictwem tzw. performance (m.in. w postaci dystopijnych tekstów piosenek, na których podstawie powstają widowiska na scenie muzycznej czy teledyski) wcielają się w rolę kogoś będącego wizją przyszłego człowieka – karykaturę współczesnej persony działającej często nieświadomie na niekorzyść społeczeństwa i siebie.