Ingrid Bergman

Bergman (1944)
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1915 Sztokholm
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 1982 Londyn
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Lars Schmidt (1958–1976) Roberto Rossellini (1950–1957) Petter Aron Lindström (1937–1950)
Lata aktywności	1932–1982
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Sesja dla magazynu Yank, the Army Weekly (1945)

Ingrid Bergman w filmie Dr. Jekyll i Mr. Hyde (1941)

W filmie Casablanca (1942)

W filmie Gasnący płomień (1944)

W filmie Osławiona (1946)

Wyspa Stromboli, dom w którym mieszkała Ingrid Bergman podczas kręcenia filmu „Stromboli, ziemia Boga” w 1949 r.

Tablica pamiątkowa na domu na wyspie Stromboli, w którym mieszkała Ingrid Bergman podczas kręcenia filmu „Stromboli, ziemia Boga”, 1949

Ingrid Bergman (ur. 29 sierpnia 1915 w Sztokholmie, zm. 29 sierpnia 1982 w Londynie) – szwedzka aktorka filmowa i teatralna. Jedna z największych gwiazd „Złotej Ery Hollywood”. American Film Institute umieścił ją na czwartym miejscu na liście największych aktorek wszech czasów (The 50 Greatest American Screen Legends)^[1].

Zagrała w wielu przychylnie odebranych filmach, m.in. Dr Jekyll i Mr Hyde, Komu bije dzwon czy Joanna d’Arc. Największy rozgłos przyniosła jej rola w dramacie Casablanca (1942), w którym partnerował jej Humphrey Bogart. Amerykańska Akademia Filmowa przyznała jej Oscary za role w filmach: Gasnący płomień, Anastazja i Morderstwo w Orient Expresie.

Życiorys

Urodziła się w Sztokholmie w 1915. Zamarzyła o aktorstwie po tym, jak wzięła udział w filmie Landskamp jako statystka. Została uczennicą prestiżowej szkoły Swedish Royal Theatre, ale stwierdziła, że teatr jej nie pociąga. W 1935 po raz pierwszy zagrała małą rólkę. Przełomem w jej karierze okazał się film Intermezzo (1936), w którym zagrała pianistkę zakochaną w starszym, żonatym skrzypku. Rolą tą zwróciła na siebie uwagę Davida O. Selznicka, amerykańskiego producenta, który postanowił zrobić remake tego filmu i w tym celu zaprosił Ingrid do Hollywood. Film z 1939 odniósł sukces, a Bergman podpisała siedmioletni kontrakt z Selznickiem.

W 1941 otrzymała propozycję zagrania głównej roli kobiecej u boku Humphreya Bogarta w filmie Casablanca. Za główną rolę w filmie Komu bije dzwon (1943) na podstawie powieści Hemingwaya otrzymała swoją pierwszą nominację do Oscara. Rok później wcieliła się w Paulę Alquist w Gasnącym płomieniu i za tę kreację otrzymała nagrodę Akademii Filmowej. Trzecią nominację przyniosła jej rola siostry Benedyktyny w Dzwonach Najświętszej Marii Panny. Rola Joanny d’Arc zaowocowała czwartą nominacją do Oscara. W 1949 kręciła we Włoszech film Stromboli, ziemia Bogów w reżyserii Roberta Rosselliniego, z którym wkrótce związała się w prywatnym życiu^[2]. W 1950 wyszła za Rosselliniego, czym wywołała skandal obyczajowy (dla reżysera porzuciła poprzedniego męża), za co spotkał ją ostracyzm w Hollywood^[3]. Przez następne lata była zmuszona pracować w Europie. W tym czasie grała przede wszystkim w kolejnych filmach nowego męża: Stromboli, ziemia bogów (1951), Europa ’51 (1952) i Podróż do Włoch (1953). Do Hollywood wróciła obrazem Anastazja (1956), za rolę w którym otrzymała drugiego w karierze Oscara dla najlepszej aktorki^[4].

W 1973 przewodniczyła obradom jury konkursu głównego na 26. MFF w Cannes. W 1974 zagrała w Morderstwie w Orient Expressie, a za swoją rolę otrzymała trzecią statuetkę w karierze. Ostatnią nominację przyniósł jej film Jesienna sonata (1978), ona sama uważała, że była to jej najlepsza rola w karierze.

Ma swoją gwiazdę na hollywoodzkim Walk of Fame przy 6759 Hollywood Blvd. Napisała autobiografię My story, która stała się bestsellerem.

Jej ostatnią rolą była postać izraelskiej premier, Goldy Meir, w miniserialu telewizyjnym Kobieta o imieniu Golda (1982), za którą otrzymała nagrodę Emmy^[4]. Zmarła w 67. rocznicę urodzin na raka piersi, nie doczekawszy premiery Kobiety…. Część jej prochów rozsypano nad szwedzkim wybrzeżem, a część spoczywa na najstarszym sztokholmskim cmentarzu Norra begravningsplatsen, gdzie na jej grobie umieszczona jest tablica pamiątkowa.

Życie prywatne

Życie osobiste aktorki było dość burzliwe. W 1949 opuściła męża, lekarza Petera Lindstroma, z którym miała córkę, aby związać się z włoskim reżyserem Roberto Rossellinim^[3]. Miała z nim troje dzieci: syna Robertina oraz bliźniaczki, Isottę i Isabellę^[5]. Po dziewięciu latach wspólnego życia się rozstali. Następnie poślubiła producenta teatralnego Larsa Schmidta, z którym rozwiodła się w 1975.

Filmografia

Filmy fabularne

• 1932: Landskamp jako dziewczyna stojąca w kolejce (niewymieniona w czołówce)
• 1935: Munkbrogreven jako Elsa Edlund
• 1935: Bränningar jako Karin Ingman
• 1935: Swedenhielms jako Astrid
• 1935: Noce Walpurgii (Valborgsmässoafton) jako Lena Bergström, sekretarka Johana
• 1936: Intermezzo jako Anita Hoffman
• 1936: Po słonecznej stronie (Pa solsidan) jako Eva Bergh
• 1938: Nasza czwórka (Die Vier Gesellen) jako Marianne
• 1938: Dollar jako Julia Balzar
• 1938: En Kvinnas ansikte jako Anna Holm / Panna Paulsson
• 1939: Samotna noc (En enda natt) jako Eva Beckman
• 1939: Intermezzo: A Love Story jako Anita Hoffman
• 1940: Juninatten jako Kerstin Norbäck/Sara Nordana
• 1941: Doktor Jekyll i pan Hyde (Dr. Jekyll and Mr. Hyde) jako Iva
• 1941: Adam Had Four Sons jako Emilie Gallatin
• 1941: Rage in Heaven jako Stella Bergen
• 1942: Casablanca jako Ilsa Lund Laszlo
• 1943: Komu bije dzwon (For Whom the Bell Tolls) jako Maria
• 1944: Gasnący płomień (Gaslight) jako Paula Alquist
• 1945: Saratoga Trunk jako Clio Dulaine
• 1945: Urzeczona (Spellbound) jako Constance Peterson
• 1945: Dzwony Najświętszej Marii Panny (The Bells of St. Mary’s) jako siostra Benedict
• 1946: Osławiona (Notorious) jako Alicia Huberman
• 1946: American Creed
• 1948: Łuk triumfalny (Arch of Triumph) jako Joan Madou
• 1948: Joanna d’Arc (Joan of Arc) jako Joanna d’Arc
• 1949: Pod znakiem Koziorożca (Under Capricorn) jako lady Henrietta Flusky
• 1950: Stromboli, ziemia bogów (Stromboli) jako Karin
• 1952: Europa ’51 jako Irene Girard
• 1953: Podróż do Włoch (Viaggio in Italia) jako Katherine Joyce
• 1954: Strach (La Paura) jako Irene Wagner
• 1954: Joanna d’Arc na stosie (Giovanna d’Arco al rogo) jako Joanna d’Arc
• 1956: Anastazja (Anastasia) jako Anastasia
• 1956: Helena i mężczyźni (Eléna et les hommes) jako Helena Sokorowska
• 1958: Niedyskrecja (Indiscreet) jako Anne Kalman
• 1958: Gospoda Szóstego Dobrodziejstwa (The Inn of the sixth happiness) jako Gladys Aylward
• 1959: The Turn of the Screw jako Governess
• 1961: 24 godziny z życia kobiety (Twenty-Four Hours in a Woman's Life) jako Clare Lester
• 1961: Żegnaj ponownie (Goodbye Again) jako Paula
• 1961: Auguste jako Epizod (niewymieniona w czołówce)
• 1963: Hedda Gabler jako Hedda Gabler
• 1964: Żółty Rolls-Royce (The Yellow Rolls-Royce) jako Gerda Millett
• 1964: Wizyta starszej pani (The Visit) jako Karla Zachanassian
• 1966: The Human Voice
• 1967: Stymulacja (Stimulantia) jako Mathilde Hartman
• 1969: Kwiat kaktusa (Cactus Flower) jako Stephanie Dickinson
• 1970: Spacerując w wiosennym deszczu (A Walk in the Spring Rain) jako Libby Meredith
• 1973: From the Mixed-Up Files of Mrs. Basil E. Frankweiler jako pani Frankweiler
• 1974: Morderstwo w Orient Expressie (Murder on the Orient Express) jako Greta Ohlsson
• 1976: Kwestia czasu (A Matter of Time) jako hrabina Sanziani
• 1978: Jesienna sonata (Höstsonaten) jako Charlotte
• 1982: A Woman Called Golda jako Golda Meir

Seriale telewizyjne

• 1959: Startime jako Guwernantka

Nagrody

• Nagroda Akademii Filmowej
  • Najlepsza aktorka drugoplanowa: 1975 Morderstwo w Orient Expressie
  • Najlepsza aktorka pierwszoplanowa: 1957 Anastazja
  • 1945 Gasnący płomień
• Złoty Glob
  • Najlepsza aktorka w filmie dramatycznym: 1957 Anastazja
  • 1946 Dzwony Najświętszej Marii Panny
  • 1945 Gasnący płomień
  • Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym: 1983 A Woman Called Golda
• Nagroda BAFTA Najlepsza aktorka drugoplanowa: 1975 Morderstwo w Orient Expressie
• Nagroda Emmy
  • Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym: 1982 A Woman Called Golda
  • 1960 The Turn of the Screw
• Cezar 1976 Cezar Honorowy
• Nagroda Tony Najlepsza aktorka w sztuce: 1947 Joan of Lorraine

Zobacz też

 Wykaz literatury uzupełniającej: Ingrid Bergman.