Państwo Inków
imperium w prekolumbijskiej Ameryce Południowej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Inkowie?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Państwo Inków (keczua Tahuantinsuyu, dosłownie: Imperium Czterech Części, Zjednoczone Cztery Części[uwaga 1][1]) – historyczne państwo w zachodniej części Ameryki Południowej, w okresie swego największego rozkwitu obejmujące tereny dzisiejszego Peru, Ekwadoru oraz częściowo Boliwii, Chile, Kolumbii i Argentyny.
XII wiek – 1572 | |||
Język urzędowy | |||
---|---|---|---|
Stolica |
Cuzco (1197–1533) | ||
Ustrój polityczny | |||
Pierwszy Sapa Inca | |||
Ostatni Sapa Inca | |||
Powierzchnia • całkowita |
| ||
Liczba ludności (XVI wiek) • całkowita • gęstość zaludnienia |
| ||
Powstanie |
XII wiek | ||
Upadek |
1572 | ||
Religia dominująca | |||
|
Państwo Inków, założone w XII wieku, rozbudowane zostało w rozległe imperium w ciągu niespełna 200 lat przed odkryciem Ameryki przez Europejczyków. Na początku wieku XVI obejmowało prawie całe wybrzeże Pacyfiku wzdłuż Andów oraz tereny dzisiejszego Peru i Boliwii w głębi kontynentu, a zamieszkane było przez około 12 milionów mieszkańców. Zajmowali się oni głównie rolnictwem, uprawiając kukurydzę, ziemniaki, komosę ryżową, bawełnę i kokę, a także hodowlą lam i alpak. Część pól nawadniano przy pomocy sztucznych kanałów irygacyjnych. Domy mieszkalne budowano z cegły suszonej lub ciosanych kamieni łączonych zaprawą glinianą. Rozwinięta była ceramika, zdobiona inkrustacjami i malowidłami.