Intonacja w języku angielskim
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Intonacja w języku angielskim – melodia zdań, wzorce intonacyjne i sposób artykułowania zdań w języku angielskim. Intonacja jest cechą właściwą wszystkim odmianom języka. O ile różnice między Received Pronunciation (RP) a General American są w tym względzie niewielkie, duże różnice w intonacji występują między RP a akcentem w północnych miastach angielskich[1].
Melodia zdania w języku angielskim zależy od tego, jaką część zdania mówiący chce zaakcentować, dlatego jedno zdanie może zostać wypowiedziane na kilka sposobów, w zależności od intencji mówiącego i od długości zdania. Nie zawsze jedno zdanie odpowiada jednemu wzorowi intonacji, może składać się z wielu fraz intonacyjnych, a ich długość i liczba wynika bardziej z logiki i intencji mówiącego, niż ze sztywnych reguł.
Istnieją dwie podstawowe melodie intonacyjne: intonacja wznosząca i opadająca. Intonacji opadającej używa się w przypadku zdań oznajmujących, a także, w przeciwieństwie do wielu języków, w tym polskiego przy zadawaniu pytań szczegółowych. Intonacja wznosząca stosowana jest przede wszystkim w pytaniach i wykrzyknieniach. Oprócz tych dwóch podstawowych typów istnieje również intonacja wznosząco-opadająca i opadająco-wznosząca, stosowana głównie w wypowiedziach emocjonalnych.
Mimo że przebieg melodii zdania zależy głównie od mówiącego, istnieje kilka reguł, którym podlega angielska intonacja, m.in. dostosowania końcowej części wypowiedzi do akcentu głównego.