Irakli Dżabadari
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Irakli Dżabadari (gruz. ერეკლე ჯაბადარი, fr. Héraclius Djabadary); ur. 17 października 1891 w Tyflisie, zm. 18 sierpnia 1937 w Nicei[1]) – kompozytor i pianista gruziński, działający głównie we Francji.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Instrumenty | |||
Gatunki | |||
Zawód | |||
|
Od 1905 kształcił się w Konserwatorium Brukselskim w klasie fortepianu u Arthura De Greefa i w klasie kompozycji u François Auguste'a Gevaerta. W 1909 wyjechał do Wiednia w celu kontynuacji studiów kompozytorskich u Richarda Heubergera. Swoje umiejętności pianistyczne doskonalił także u Juliusza Wolfsohna. 7 marca 1913 zadebiutował w Wiedniu jako koncertujący pianista pod batutą Oskara Nedbala. Odniósł również wówczas sukces kompozytorski, wykonując swoją Rapsodię gruzińską na fortepian i orkiestrę. W 1914 na krótko powrócił do Gruzji, jednak wkrótce wyjechał i osiedlił się na stałe we Francji. Do 1930 występował jako pianista koncertujący. Zmarł na gruźlicę w 1937 w Nicei.