Iwierzyce
wieś w województwie podkarpackim / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Iwierzyce?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Iwierzyce – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie Iwierzyce[5][3]. Siedziba gminy Iwierzyce.
wieś | |||
Dwór | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Gmina | |||
Liczba ludności (2020) |
1020[1] | ||
Strefa numeracyjna |
17 | ||
Kod pocztowy |
39-124[2] | ||
Tablice rejestracyjne |
RRS | ||
SIMC |
0651648[3] | ||
50°01′34″N 21°45′25″E[4] | |||
|
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Iwierzyce. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Przez wieś przepływa Bystrzyca, niewielka rzeka dorzecza Wisły, dopływ Wielopolki.
Były wsią królewską dóbr krzesłowych kasztelanii sandomierskiej w województwie sandomierskim w 1629 roku[6] Iwierzyce należą do rzymskokatolickiej parafii św. Michała Archanioła w Nockowej, należącej do dekanatu Sędziszów Małopolski, diecezji rzeszowskiej[7].
Według rejestru zabytków NID[8] na listę zabytków wpisany jest zespół dworski: dwór i park, nr rej.: A-960 z 6.05.1976.
Dwór wybudowano w latach 1921-1925 wg projektu Marii z Dembińskich Starowieyskiej, z wykorzystaniem murów wcześniejszego, dziewiętnastowiecznego budynku. Stoi na wzniesieniu i jest otoczony starodrzewiem. Właścicielami dworu do 1944 byli Starowieyscy. Mieszkał tu m.in. ks. Stanisław Starowieyski, podchorąży Armii Krajowej, misjonarz i zakonnik w Brazylii, przyjaciel Karola Wojtyły[9]. Po II wojnie światowej dwór został przejęty przez Skarb Państwa. W latach 1945-1946 mieściła się tu Powiatowa Szkoła Gospodarstwa Wiejskiego, później Tuczarnia Trzody Chlewnej i Zakłady Mięsne „Resmięs” SA Rzeszów. Od 1996 zespół stanowi własność prywatną. Obecnie tworzą go: dwór, rządówka, oficyna oraz położone na terenie ośrodka gospodarczego budynki stajni i obory[10].
- Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 10 [dostęp 2022-01-22]
- Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 359 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 42638
- Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- Zbigniew Anusik, Struktura własności ziemskiej w powiecie pilzneńskim w roku 1629, w: Przegląd Nauk Historycznych 2011, r. X, nr 2, s. 76.
- Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 117 [dostęp 2016-01-24].
- Ks. Stanisław Starowieyski - przyjaciel Ja na Pawła II [online], niedziela.pl [dostęp 2023-09-26] (pol.).
- Iwierzyce. Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków z siedzibą w Przemyślu. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-31)].
- Iwierzyce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 234.