Józef Zięba (poeta)
polski poeta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Józef Zięba (ur. 15 sierpnia 1932 w Powórsku na Wołyniu, zm. 5 lutego 2022 w Lublinie[1]) – polski poeta i prozaik.
W 1951 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie. Studiował filologię polską na KUL-u (do 1955), a w 1974 uzyskał doktorat w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie[2]. Debiutował w 1957 roku jako prozaik na łamach prasy. W latach 1957–1967 był pracownikiem Wojewódzkiego Domu Kultury w Lublinie. Od 1967 pracował w Muzeum Okręgowym. Był organizatorem i wieloletnim kierownikiem (w latach 1968–1989) Muzeum Literackiego im. Józefa Czechowicza w Lublinie[2].
Od 1989 należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich[3]. W 1996 został wybrany prezesem zarządu lubelskiego oddziału Stowarzyszenia. Za zbiór opowiadań Szklaneczka króla Stasia otrzymał nagrodę Towarzystwa Miłośników Lublina. Odznaczony m.in. srebrną honorowa odznaką Zasłużonemu dla Lublina (1981) oraz honorową odznaką Za Zasługi dla Lubelszczyzny (1986)[3].
W swoich opowiadaniach pisze o ważnych dla dziejów Lublina postaciach (m.in. poecie Józefie Czechowiczu, publicyście i wydawcy "Kuriera Lubelskiego" Janie Czyńskim) oraz lubelskich legendach, np. związanych z powstaniem nazwy miasta, lubelskim herbem, czy oskarżoną o czary Zofią Filipowiczową[4].