Język hetycki
martwy język z rodziny indoeuropejskiej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Język hetycki?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Język hetycki (zwany również nesyckim) – język martwy z rodziny języków indoeuropejskich, z gałęzi języków anatolijskich[1], przynależący do grupy języków kentumowych[2]. Posługiwali się nim Hetyci zamieszkujący w epoce brązu środkową Anatolię[3]. Istnienie języka hetyckiego oddzielonego od grupy anatolijskiej poświadczone jest co najmniej od końca XX w. p.n.e. (dokumenty z faktorii handlowej w Kanesz)[4]. Zachowane źródła pisane w języku hetyckim (ok. 30 tys. fragmentów tabliczek)[5] pochodzą z okresu od końca XVII[6] do XII w. p.n.e.[7] Pod względem faz rozwoju tego języka wyróżnia się: starohetycki (1650–1450 p.n.e.), średniohetycki (1450–1350 p.n.e.) i nowohetycki (1350–1190 p.n.e.), w literaturze naukowej skracanych odpowiednio jako: OH (Old Hittite), MH (Middle Hittite) i NH (New Hittite)[8].
Pismo/alfabet | |||||
---|---|---|---|---|---|
Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
Status oficjalny | |||||
UNESCO | 6 wymarły↗ | ||||
Kody języka | |||||
ISO 639-2 | hit | ||||
ISO 639-3 | hit | ||||
IETF | hit | ||||
Glottolog | hitt1242 | ||||
W Wikipedii | |||||
| |||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |