Opłucna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Opłucna (łac. pleura) – surowicza błona, w której zamknięte są płuca. Każde z płuc jest otoczone osobnym workiem opłucnej[1]. Jest cienką i błyszczącą stale zwilżaną błoną, która ułatwia ruch płuc w czasie oddechu.
Składa się z dwóch blaszek:
- ściennej (łac. pleura parietalis), która bezpośrednio styka się z powięzią wewnątrzpiersiową, śródpiersiem i przeponą
- trzewnej (łac. pleura visceralis) pokrywającej płuco i ściśle do niego przylegającej, nazywanej także opłucną płucną (łac. pleura pulmonalis)[2].
Między nimi znajduje się szczelinowata przestrzeń – jama opłucnej, zwana też jamą opłucnową (łac. cavum pleurae) – zawierająca kilka mililitrów płynu surowiczego zmniejszającego tarcie przy oddychaniu. Dostanie się powietrza atmosferycznego do jamy opłucnej powoduje odmę.