James White (koszykarz)
amerykański koszykarz / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
James William White IV (ur. 21 października 1982 w Washingtonie) – amerykański koszykarz, występujący na pozycjach rzucającego obrońcy lub niskiego skrzydłowego, mistrz NBA z 2007 roku[1].
Ten artykuł dotyczy amerykańskiego koszykarza. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
rzucający obrońca/niski skrzydłowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
James William White IV | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
Flight | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
21 października 1982 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
201 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Masa ciała |
98 kg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aktywność |
od 2006 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Szkoła średnia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
College |
Florida (2001–2002) Cincinnati (2003–2006) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Draft |
2006, numer: 31 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
W 2001 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich – McDonald’s All-American[2].
Podczas studiów oprócz koszykówki trenował również lekkoatletykę, a konkretnie skok w dal oraz trójskok. W obu konkurencjach lekkoatletycznych dotarł do turnieju regionalnego NCAA w 2004.
Do NBA został wybrany w drafcie 2006 roku z numerem 31 przez Portland Trail Blazers. Wkrótce po wyborze został oddany do klubu Pacers, w zamian za prawa do numer 45 (Alexander Johnson) tego samego draftu oraz wybory drugich rund draftów 2007 i 2008. W trakcie ośmiu przedsezonowych spotkań notował średnio 3,8 punktu oraz 2 zbiórki w trakcie 17,5 minut spędzanych na parkiecie[3]. Został zwolniony 31 października 2006 roku, jednak trener Rick Carlisle podkreślał, iż była to najtrudniejsze decyzja w jego karierze.
3 listopada 2006 podpisał dwuletni kontrakt z San Antonio Spurs. Niecałe dwa tygodnie później został oddelegowany to D-League, gdzie zasilił szeregi zespołu Austin Toros. 26 grudnia powrócił do Spurs, niestety na zaledwie 3 dni, po czym powrócił do Austin[4]. Trener Gregg Popovich motywował swoją decyzję brakiem czasu gry w pełnym weteranów zespole. Po rozegraniu 15 spotkań w barwach Toros, podczas których notował średnio 16,3 punktu, 4zbiórki, 3,1 asysty i 1,67 przechwytu, powrócił do San Antonio[4]. Swój debiut w NBA zaliczył dopiero 26 marca, w spotkaniu z Golden State Warriors, uzyskując 9 punktów i 3 zbiórki w trakcie 14 minut[5]. Generalnie podczas całych rozgrywek wystąpił w zaledwie 6 spotkaniach, uzyskując 8,3 punktu i 3,3 zbiórki[6]. W play-off nie pojawił się ani razu, jednak mimo to otrzymał pierścień mistrzowski[7].
Kolejnym etapem jego kariery był wyjazd do Europy, a konkretnie do Turcji, gdzie zasilił szeregi Fenerbahçe Ülker. Po dość udanym sezonie powrócił do Stanów, aby ponownie spróbować swoich sił w NBA. Rozgrywki zaczął od D-League i zespołu Anaheim Arsenal, a zakończył w Houston Rockets. Po tym epizodzie opuścił kraj po raz kolejny, tym razem na nieco dłużej, zaliczając udane występy w Rosji oraz we Włoszech.
Do Stanów powrócił w 2012 roku. 12 lipca podpisał dwuletnią umowę z New York Knicks za minimum dla weterana. W trakcie rozgrywek ligi letniej w Las Vegas notował w barwach Knicks 6,3 punktu, 4,3 zbiórki i 3,3 asysty[8]. 18 grudnia został wysłany po raz pierwszy do zespołu NBA D-League – Erie BayHawks. W trakcie całego sezonu miało to miejsce kilkukrotnie.
13 września 2013 związał się kontraktem z włoskim klubem – Grissin Bon Reggio Emilia[9]. W lidze włoskiej notował średnio 17,1 punktu oraz 5 zbiórek. Pomógł też swojej drużynie w zdobyciu pucharu EuroChallenge, uzyskując 15,8 punktu, 4 zbiórki oraz 2,6 asysty[10].
Jest pierwszym i jednym z zaledwie dwóch ludzi w historii, którzy wykonali wsad pod nogą z linii rzutów osobistych. Pierwszy tego typu wsad wykonał w 2005, podczas konkursu wsadów zorganizowanego na uczelni Cincinnati[11]. Również jako jedyny w historii był zdolny powtórzyć ten wyczyn kilkukrotnie, wygrywając całkiem pokaźną liczbę konkursów wsadów w różnych krajach, głównie dzięki wcześniej wspomnianemu wsadowi oraz innym wariacjom wsadów z linii rzutów wolnych, takim jak: windmill (potocznie w koszykarskim języku środowiskowym młynek, wiatrak, korba) czy windmill oburącz.
Będąc jeszcze w szkole średniej wziął udział w konkursie wsadów McDonald’s High School Slam Dunk Contest 2001. Pokazywał w nim niesamowite w tamtym czasie ewolucje, bardzo trudne technicznie, aczkolwiek nieudane próby spowodowały, iż przegrał w finale z Davidem Lee[12]. W 2006 roku przegrał w podobny sposób finał NCAA Slam Dunk Contest z Davidem Noelem[13].
W kolejnych latach triumfował 5-krotnie w konkursach wsadów w aż czterech różnych krajach, udowadniając, że jest jednym z najlepszych dunkerów w historii. Nie wyszedł mu natomiast najważniejszy konkurs – NBA, w 2013, z powodu kilku nieudanych prób.
14 września 2014 podpisał roczną umowę z Uniksem Kazań[14].