Jan Łoniewski
polski skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jan Łoniewski (ur. 1958) – polski skoczek narciarski, dwukrotny mistrz Polski w skokach narciarskich z 1982 roku (indywidualnie oraz drużynowo).
Data urodzenia | |
---|---|
Klub |
Start Wisła (1974–1978) |
Reprezentacja | |
Debiut w PŚ |
24 marca 1980 w Szczyrbskim Jeziorze (33. miejsce) |
Rekord życiowy |
132,0 m na skoczni Kulm w Bad Mitterndorf (1982)[1] |
Kariera sportowa Jana Łoniewskiego przypadła na lata 1974-1989. Był zawodnikiem klubów: Start Wisła (1974–1978), WKS Zakopane (1979 i 1983) oraz LKS Olimpia Goleszów (1980-1982 i 1984-1989). Największe sukcesy święcił w latach 1981-1983, kiedy to zdobywał indywidualne mistrzostwo Polski na skoczni normalnej (Zakopane, 1982), wicemistrzostwo na skoczni normalnej (Zakopane, 1981) i dużej (Zakopane, 1983) oraz brązowy medal na skoczni dużej (Wisła, 1983). Jako zawodnik WKS Zakopane zdobył drużynowe mistrzostwo Polski w 1982 roku oraz brązowy medal w 1983 roku, natomiast w barwach Olimpii Goleszów zdobywał drużynowe wicemistrzostwo kraju w 1984 roku oraz brązowe medale w latach 1986-1987. W latach 1981-1983 startował w zawodach Turnieju Czterech Skoczni (najlepsze miejsce – 41. w Innsbrucku w dniu 4 stycznia 1983).