Jan Adolf Hertz
polski poeta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jan Adolf Hertz (ur. 9 lutego 1878 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 1943 w Śródborowie[1]) – polski publicysta, dramaturg, poeta, krytyk teatralny i tłumacz.
Jan Adolf Hertz na Balu Związku Autorów Dramatycznych w Hotelu Europejskim w Warszawie, 1929 | |||
Data i miejsce urodzenia |
9 lutego 1878 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
1943 | ||
Narodowość |
polska | ||
Dziedzina sztuki |
dramaturg, publicysta, poeta, krytyk teatralny i tłumacz | ||
Ważne dzieła | |||
| |||
|
Absolwent gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim.
Jako dziennikarz publikował m.in. w „Przeglądzie Tygodniowym”, „Niwie” i „Rozwoju”. Pierwszy tomik wierszy, zatytułowany Z teki wrażeń wydał w 1901 roku. Pierwszy sukces teatralny odniósł komedią U źródła cnót z 1910 roku. Do jego najpopularniejszych dzieł dramaturgicznych należą Książę Józef Poniatowski (1917) i Podróż poślubna pana dyrektora (1931).
Z utworów największy sukces odniósł Młody las (1916), sztuka oparta na prawdziwych wydarzeniach ze strajku szkolnego 1905 roku, który odbył się w gimnazjum piotrkowskim. Entuzjastycznie przyjęta przez krytyków, została zekranizowana przez Józefa Lejtesa w 1934.
Zmarł śmiercią samobójczą, gdy podczas II wojny światowej został aresztowany przez niemieckie gestapo[2].
Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 205–IV–1)[3].