Jan Affa

Data i miejsce urodzenia	24 maja 1880 Gamów
Data i miejsce śmierci	12 grudnia 1964 Racibórz
Zawód, zajęcie	architekt
Odznaczenia

Jan Affa (ur. 24 maja 1880 w Gamowie, zm. 12 grudnia 1964 w Raciborzu) – polski architekt.

Życiorys

Jego rodzicami byli Szczepan i Zofia z domu Wilczek. Jan w 1904 założył w Raciborzu przedsiębiorstwo budowlane. Był znany szczególnie z architektury kościelnej. Od 1927 był w radzie nadzorczej Banku Ludowego w Raciborzu. Udzielał się w Towarzystwie Polsko-Górnośląskim, spółce budowlanej Strzecha, „Rolniku”, „Sokole”.

W latach 1922–1932 był jedynym polskim członkiem rady miasta Raciborza. Po plebiscycie, gdy napotkał opór w prowadzeniu swojej działalności gospodarczej zwrócił się do władz polskich o pozwolenie na zamieszkanie w Polsce. Po zezwoleniu w 1932 osiadł z rodziną w Katowicach Związał się z Kurią Biskupią, a do 1939 był jednym z szefów budowy katedry katowickiej.

Po wojnie był członkiem Komitetu Opolskiego, a w czerwcu 1945 znalazł się ponownie w Raciborzu. Był członkiem komisji weryfikacyjnej dla miejscowej ludności oraz kierownikiem Wydziału Wojskowego i Obywatelstwa Urzędu Miejskiego. W 1945 był jednym z założycieli Spółdzielni Spożywców „Społem”.

Wybudował na Górnym Śląsku kilkanaście kościołów, a także dom misyjny z kaplicą oo. Werbistów w Rybniku (1931–1932), klasztor z kaplicą ss. Boromeuszek w Rybniku (1936–1937), klasztor z kaplicą ss. Elżbietanek w Katowicach (1937–1938), dom misyjny oo. Werbistów w Górnej Grupie koło Świecia w Bydgoskiem (1938–1939) oraz klasztor z kaplicą ss. Najświętszej Maryi Panny w Katowicach (1951–1952).

Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Śląskim Krzyżem Powstańczym. 9 grudnia 1964 administrator apostolski w Opolu, ks. bp. Wacław Wycisk wręczył mu medal Pro Ecclesia et Pontifice.