Jan Antoni de Potoczki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jan Antoni de Potoczki, także Jan Potoczki Ritter von Pottock[1] (ur. 27 grudnia 1759 w Basfalov[2], Siedmiogród, zm. 16 maja 1832 w Przemyślu[3] – biskup przemyski (1825-1832)[4][2][5], rektor Uniwersytetu Lwowskiego (1792-1793), kawaler Orderu Cesarza Leopolda.
Kraj działania |
Królestwo Galicji i Lodomerii |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
27 grudnia 1759 |
Data i miejsce śmierci |
16 maja 1832 |
Biskup przemyski | |
Okres sprawowania |
1825-1832 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Diakonat |
9 lipca 1786 |
Prezbiterat |
12 sierpnia 1786 |
Nominacja biskupia |
19 grudnia 1825 |
Sakra biskupia |
12 marca 1826 |
Odznaczenia | |
Order Cesarza Leopolda |
Data konsekracji |
12 marca 1826 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Pochodził z rodziny ormiańskiej. W latach 1787-1796 wykładowca Teologii Pastoralnej na Uniwersytecie Lwowskim. Przed nominacją biskupią był proboszczem w Żydaczewie i kanonikiem honorowym we Lwowie[2]. W 1828 zbudował w katedrze przemyskiej murowane przedsionki w miejsce starych, drewnianych.
W 1820 (10 VII) roku otrzymał nobilitację galicyjską wraz z herbem własnym (tarcza czwórdzielna w krzyż. W polu I i IV czerwonym na murawie zielonej baransrebrny z podniesioną przednią nogą zwrócony do środka tarczy, w polu II i III błękitnym chorągiew czerwona z krzyżem złotym na drzewcu w skos. W klejnocie I połubaran srebrny, w II chorągiew błękitna z krzyżem złotym w słup. Labry I czerwone podbite srebrem, II błękitne srebrem[6][2][4][7].
Trumnę z jego szczątkami odnaleziono w roku 2011 w trakcie odbudowy i adaptacji lochów przemyskiej archikatedry[8].